อนึ่งการเสกสมรสของเจ้าหญิงเบเนดิกเทอ พระกนิษฐราชินี กับเจ้าชายริชาร์ดแห่งไซน์-วิตต์เกนชไตน์-เบอร์เลบูวร์ก ซึ่งเป็นเจ้านายต่างฐานันดร เมื่อปี พ.ศ. 2511 นั้น มีเงื่อนไขว่าพระโอรสหรือพระธิดาของเจ้าหญิงจะไม่มีสิทธิ์ในการสืบราชสันตติวงศ์[2] แต่เฮนริก ซาห์เล (เดนมาร์ก: Henrik Zahle) นักกฎหมายชาวเดนมาร์ก ได้ออกมาถกเถียงว่าผู้สืบสันดานของเจ้าหญิงเบเนดิกเทอมีสิทธิ์ในการสืบราชสมบัติ[14]

ส่วนในกรณีของสมเด็จพระราชินีอันเนอ-มารีแห่งกรีซ พระกนิษฐราชินีพระองค์เล็กที่ได้อภิเษกสมรสกับสมเด็จพระราชาธิบดีคอนสแตนตินที่ 2 แห่งกรีซ เมื่อปี พ.ศ. 2507 นั้น ถูกมองว่าเป็นการอภิเษกกับเจ้านายต่างด้าวแม้ว่าจะเป็นเจ้านายร่วมราชวงศ์เดียวกันและมีพระอิสริยยศเป็น "เจ้าชายแห่งเดนมาร์ก" ก็ตาม แต่การอภิเษกสมรสนี้มีเงื่อนไขว่าพระองค์และผู้สืบสันดานจะต้องสละสิทธิ์ในการสืบราชสันตติวงศ์เดนมาร์ก[14]