ลูว์เซียง โบนาปาร์ต (
ฝรั่งเศส: Lucien Bonaparte) หรือชื่อเกิดคือ
ลูเซียโน บูโอนาปาร์ต (
อิตาลี: Luciano Buonaparte) เป็นรัฐบุรุษแห่ง
สาธารณรัฐฝรั่งเศสที่ 1 เป็นบุตรชายคนที่สามที่มีชีวิตของ
คาร์โล บูโอนาปาร์ต จึงมีศักดิ์เป็นน้องชายของ
นโปเลียน โบนาปาร์ต (ซึ่งภายหลังขึ้นเป็นจักรพรรดิแห่งฝรั่งเศส) แม้จะมีความสัมพันธ์ที่ไม่ถูกกับนโปเลียนมากนัก แต่เขาก็มีส่วนสำคัญที่ทำให้
รัฐประหารเดือนบรูว์แมร์ของนโปเลียนประสบผลสำเร็จและนโปเลียนได้กุมอำนาจเบ็ดเสร็จในฝรั่งเศสหลังนโปเลียนขึ้นเป็น
กงสุลเอกแห่งสาธารณรัฐ ในปี ค.ศ. 1802 เขาก็ทะเลาะกับนโปเลียนเนื่องจากไม่เห็นด้วยกับความคิดที่จะเปลี่ยนระบอบการปกครองเป็นระบอบจักรพรรดิ โดยเฉพาะความคิดที่นโปเลียนจะสมรสกับเจ้าหญิงสเปนจาก
ราชวงศ์บูร์บง ลูว์เซียงจึงเนรเทศตัวเองออกจากฝรั่งเศสและไปอาศัยอยู่ที่
โรม จนกระทั่งในปี ค.ศ. 1809 นโปเลียนกดดันให้เขาหย่ากับภรรยาและกลับฝรั่งเศส แม้กระทั่งมารดาเองก็เขียนจดหมายมากดดันให้แยกทางกับเธอและกลับฝรั่งเศส ลูว์เซียงไม่ยอมจึงถูกกุมตัวอยู่ในอิตาลี (ซึ่งถูกปกครองโดยฝรั่งเศส) เขาและครอบครัวพยายามหลบหนีทางเรือไปยังสหรัฐอเมริกาแต่ก็ถูกจับกุมโดยราชนาวีอังกฤษ เขาถูกพาไปขึ้นฝั่งยังแผ่นดินอังกฤษ ซึ่งได้รับการต้อนรับและสดุดีเป็นอย่างดีจากการที่เขาต่อต้านนโปเลียนรัฐบาลอังกฤษอนุญาตให้เขาพำนักอยู่ในอังกฤษโดยสะดวกใน
เวิร์สเตอร์เชอร์ เขาทำงานเป็นนักกวีนิพนธ์เกี่ยวกับ
ชาร์เลอมาญ ฝั่งนโปเลียนก็เชื่อว่าลูว์เซียงได้ไตร่ตรองอย่างดีแล้วที่ไปอังกฤษ และถือว่าลูว์เซียงเป็นผู้ทรยศฝรั่งเศส ลูว์เซียงถูกถอดจากฐานันดรศักดิ์ทั้งหมดในราชวงศ์โบนาปาร์ต เมื่อนโปเลียนสิ้นอำนาจในเดือนเมษายน ค.ศ. 1814 และถูกเนรเทศไปอยู่เกาะ ลูว์เซียงก็เดินทางกลับฝรั่งเศสทันทีและเดินทางต่อไปยังกรุงโรม ซึ่ง
พระสันตะปาปาปิอุสที่ 7 ทรงมอบยศให้เขาเป็น เจ้าชายแห่งคาร์นิโน, เคานต์แห่งอะปอลลิโน และ ลอร์ดแห่งเนโรมี และต่อมา
พระสันตะปาปาลีโอที่ 12ก็มอบยศให้เขาเป็น เจ้าชายแห่งมูซิกนาโน
[1]ใน
สมัยร้อยวันที่นโปเลียนหนีจากเกาะเอลบามาได้ นโปเลียนประกาศกลับคืนสู่ตำแหน่งจักรพรรดิพร้อมกับประกาศสถาปนาลูว์เซียงเป็นสมาชิกในพระราชวงศ์อีกครั้ง โดยสถาปนาลูว์เซียงและทายาทของเขาเป็นเจ้าฝรั่งเศส แต่ราชวงศ์บูร์บงซึ่งปกครองฝรั่งเศสภายหลังนโปเลียนสิ้นอำนาจไม่ยอมรับคำประกาศนี้ ลูว์เซียงเสียชีวิตที่เมืองวีเตอร์โบในเขตแดนของ
รัฐสันตะปาปา เมื่อวันที่ 29 มิถุนายน ค.ศ. 1840 จาก
โรคมะเร็งกระเพาะอาหาร ซึ่งเป็นสาเหตุการตายเดียวกับของบิดา, เปาลีนผู้เป็นน้องสาว และนโปเลียนผู้เป็นพี่ชาย
[1]