วงจรปาเปซเกี่ยวข้องกับหลายโครงสร้างของสมอง เริ่มและสิ้นสุดด้วยฮิปโปแคมปัส (หรือฮิปโปแคมปอลฟอร์เมชัน) การตัดเส้นใยชี้ว่า วงจรนี้มีขนาดเฉลี่ย 350 มิลลิเมตร วงจรปาเปซผ่านวิถีประสาทดังนี้

ฮิปโปแคมปอลฟอร์เมชัน (ซูบิคูลัม) → ส่วนโค้ง → แมมิลารีบอดี → ลำเส้นใยแมมิโลทาลามิก → นิวเคลียสทาลามัสหน้า → ซิงกูลัม → เปลือกเอ็นโตไรนอล → ฮิปโปแคมปอลฟอร์เมชัน

ภาพถ่ายมุมกลางล่างของสมองเมื่อผ่าแสดงผังของวงจรปาเปซอย่างชัดเจน เนื่องจากที่ตั้งและโครงสร้างในวงจร รูปทรงที่ได้จึงเป็นลิมบัส (limbus) อันเป็นสิ่งที่ทำให้แม็กลีนเรียกวงจรนี้ว่าระบบลิมบิกเมื่อต่อมาเขาแก้ไขวงจรนี้

หลายการศึกษาชี้ว่า วงจรปาเปซได้รับอิทธิพลอย่างมากจากสมองน้อย และบางทีฮิปโปแคมปัสอาจมิใช่จุดเริ่มต้นของวงจร ในทางกายวิภาคศาสตร์ จะสมเหตุสมผลเพราะสมองน้อยเชื่อมต่อกับวงจรดังกล่าวด้วยเส้นใยละเอียดและมัดเส้นใยจำนวนมาก รอยโรคเคมีต่อสมองน้อยดูเหมือนมีผลยับยั้งต่อวงจร การศึกษาพฤติกรรมสัตว์แสดงว่า การกระตุ้นสมองน้อยหน้าด้วยไฟฟ้าสามารถให้เกิดการเร้า การโจมตีล่าเหยื่อและการสนองการกิน ซึ่งทั้งหมดเชื่อว่าเป็นการแสดงอารมณ์ โดยรวมแล้ว การศึกษาเหล่านี้ให้หลักฐานว่าสมองน้อยอาจรวมอยู่ในระบบอารมณ์ของสมองด้วย