ความโดดเด่นของวรรณกรรมกรีก อยู่ที่ความเป็นเอกภาพของทัศนวิสัยที่ชาวกรีกมีต่อโลก และสรรพสิ่งต่างๆ แม้วรรณกรรมกรีกจะมีมากมายหลายประเภท แต่นักเขียนกรีกในทุกๆสาขาไม่ว่าจะเป็นกวี นักประวัติศาสตร์ หรือนักปรัชญา ก็ล้วนแต่มีความมุ่งมั่นที่จะไต่ถาม หรือขุดค้นไปให้ถึงสาเหตุความเป็นมา หรือเหตุผลในการมีอยู่ของสิ่งต่างๆ[1] ชาวกรีกเป็นชนชาติที่ฝักใฝ่การกีฬา และการแข่งขัน ทำให้มีชาวกรีกรูปร่างแข็งแรงสมส่วน สิ่งเหล่านี้ถูกสะท้อนออกมาในปรัชญา สถาปัตยกรรม ศิลปะ และวรรณกรรมกรีก[2] สถาปัตยกรรมของกรีกสะท้อนความเรียบง่ายและเน้นที่ความเป็นสมมาตร งานปฏิมากรรมของกรีกจะแสดงออกถึงลักษณะตามอุดมคติ และความสมส่วนของร่างกายมนุษย์ ฉันใดก็ฉันนั้น เมื่อใดนักเขียนกรีกถ่ายทอดความคิดลงเป็นหนังสือ จะถูกชักนำด้วยสำนึกของความพอเหมาะพอดีเสมอ ด้วยเหตุนี้นักเขียนกรีกจะไม่นิยมใช้คำที่เย่อเย้อ ยืดยาว หรือสื่อถึงความคิด/ความรู้สึกที่เกินจริง นักประพันธ์ชาวกรีกจึงให้ความเอาใจใส่อย่างมากต่อรูปแบบและสไตล์การเขียน โดยเหนือสิ่งอื่นใดชาวกรีกมีสำนึกว่างานเขียนจะต้องสามารถสื่อความหมายได้ชัดเจนเสมอ[3] การเล่นคำหรือการใช้สำบัดสำนวนจนเกินพอดีเป็นสิ่งที่เลว นอกจากนี้นักเขียนกรีกจะเลือกเอารูปแบบ หรือประเภทวรรณคดีที่เหมาะสมกับเนื้อหาของงาน[3] เช่น งานบทละครจะใช้ประเภทของร้องกรองที่มีฉันทลักษณ์แตกต่างไปจากวรรณคดีมหากาพย์ หรืองานเขียนทางกฎหมาย และการแสดงสุนทรพจน์ (oratory) ก็จะมีลักษณะต่างไปจากงานเขียนทางประวัติศาสตร์ เป็นต้น