ยังเป็นที่ถกเถียงกันว่า วรรณกรรมเด็กอาจเป็นสิ่งใดสิ่งหนึ่งต่อไปนี้

หนังสือที่เด็กเป็นผู้เขียน
วรรณกรรมเด็กส่วนมากเป็นงานที่เขียนโดยเด็กๆ เช่น The Young Visiters ของ เดซี แอชฟอร์ด (อายุ 9 ปี) หรือ นิทานเด็กของเจน ออสเตน หรือ ลิวอิส แครอล ซึ่งเขียนให้พี่ๆ น้องๆ อ่านเล่น

หนังสือที่เขียนเพื่อเด็ก
เป็นคำนิยามแบบธรรมดาสามัญที่สุด วรรณกรรมเด็กก็คือหนังสือที่เขียนขึ้นเพื่อเด็กนั่นเอง แนนซี แอนเดอร์สัน รองศาสตราจารย์ที่วิทยาลัยการศึกษา มหาวิทยาลัยเซาธ์ฟลอริดา[1] นิยามไว้ว่า วรรณกรรมเด็กคือหนังสือที่เขียนเพื่อเด็ก "ไม่รวมถึงงานเขียนจำพวกการ์ตูน หนังสือตลก และงานที่ไม่ใช่นิยาย ซึ่งไม่ได้สร้างขึ้นให้อ่านแบบเรียงตามลำดับ เช่นพจนานุกรม สารานุกรม หรืองานอ้างอิงชนิดอื่น"[2] วรรณกรรมเด็กบางเล่มอาจเป็นที่นิยมในหมู่ผู้ใหญ่ด้วยก็ได้ นวนิยายชุด แฮร์รี่ พอตเตอร์ ของ เจ. เค. โรว์ลิ่ง แต่เดิมก็เขียนขึ้นเพื่อกลุ่มเป้าหมายที่เป็นเด็ก แต่เป็นที่นิยมทั้งในหมู่เด็กและผู้ใหญ่ จน นิวยอร์กไทมส์ต้องจัดกลุ่มหนังสือขายดีใหม่

หนังสือที่เลือกมาสำหรับเด็ก

หนังสือที่เด็กเป็นผู้เลือก