วังกลุงกุง (อินโดนีเซีย: Puri Klungkung) หรือ ปูรีอากุงเซอมาราปูรา (อินโดนีเซีย: Puri Agung Semarapura) เป็นหมู่โบราณสถานในเซมาปูรา เมืองหลวงของอำเภอกลุงกุงในจังหวัดบาหลี ประเทศอินโดนีเซีย วังนี้สร้างขึ้นในปลายศตวรรษที่ 17 ก่อนจะถูกทำลายลงอย่างหนักในระหว่างการรุกรานของเจ้าอาณานิคมดัตช์ในปี 1908 ซากของวังที่ยังหลงเหลือมาถึงปัจจุบันคือส่วนของศาลยุติธรรม, ศาลาเกอร์ทาโกซา และซุ้มประตูหลักซึ่งจารึกปีศกะที่ 1622 (ค.ศ. 1700) ภายในบริเวณของหมู่อาคารในวังเก่านี้ยังมีศาลากลางน้ำ บาเลเกิมบัง (Bale Kembang) เช่นกัน ผู้สืบสกุลมาจากราชาแห่งกลุงกุงในปัจจุบันอาศัยอยู่ภายในปูรีอากุง (Puri Agung) ซึ่งเป็นพื้นที่พักอาศัยสร้างขึ้นหลังปี 1929 อยู่ติดกันกับกระราชวังเก่าของกลุงกุง[1]อาณาจักรกลุงกุงถือว่าเป็นอาณาจักรที่ยิ่งใหญ่และสำคัญที่สุดของเก้าอาณาจักรในบาหลีระหว่างศตวรรษที่ 17 กระทั่งถูกดัตช์รุกรานในปี 1908 อาณาจักรกลุงกุงสืบทอดมาจากอาณาจักรเกลเกลซึ่งมีอำนาจเหนือเกาะบาหลีมาอย่างยาวนานถึงศตวรรษที่ 17 ในปลายศตวรรษที่ 16 ถึงต้นศตวรรษที่ 17 เจ้าชายแห่งเกลเกลนามว่า เดวา อากุง จัมเบ ที่หนึ่ง (Dewa Agung Jambe I) ย้ายราชธานีมายังเซมราปูราแล้วสร้างวังขึ้นใหม่ซึ่งคือวังกลุงกุงนี้[2]วังมีแปลนเป็นรูปสี่เหลี่ยมจตุรัส มีขนาดด้านละประมาณ 150 เมตร และมีประตูทางเข้าหลักตั้งอยู่ทางฝั่งทิศเหนือ วังนี้แบ่งออกเป็นหลายส่วนย่อยเพื่อใช้งานทั้งการใช้ชีวิตและในประกอบพิธีกรรมทางศาสนา และแบ่งออกตามระบบสัญลักษณ์ของคติฮินดูแบบบาหลี[3]