สิ่งก่อสร้าง ของ วังดยุกแห่งมานตัว

ทางเข้าวังอยู่ทางด้านจตุรัสซอร์เดลโลซึ่งเป็นด้านของส่วนที่เก่าที่สุดของวัง --วังกัปตัน และ วังใหญ่ “บันไดดัชเชส” สร้างในคริสต์ศตวรรษที่ 17 และซ่อมแซมในปี ค.ศ. 1779 โดยเพาโล พอซโซที่นำไปยังห้องโมโรเนที่ตั้งตามชื่องานจิตรกรรมของจิตกรชาวเวโรนาโดเมนนิโค โมโรเน เป็นภาพ “การขับโบนาโคลซิในปี ค.ศ. 1328” (Expulsion of the Bonacolsi in 1328) (ฉากจากจตุรัสซอร์เดลโล) ชั้นล่างของวังกัปตันเป็นห้องแรกของจัวสตาลลาที่มีรายภาพเหมือนของตระกูลกอนซากา ที่เดิมติดต่อไปยังห้อง “ห้องเมตะมอร์ฟอร์ซิส” และ “ห้องพิซาเนลโล” ที่ตามมาด้วย หลังปี ค.ศ. 1433 อันโตนิโอ ปิซาโน ได้รับจ้างให้เขียนจิตรกรรมฝาผนังฉาก “การแข่งขัน” และอื่นๆ แต่เขียนไม่เสร็จ

ระเบียงใหม่สร้างในปี ค.ศ. 1778 โดยจูเซปเป ปิแอร์มารินิเพื่อเชื่อมห้องพักจัวสตาลลากับหัองพักของดยุก ที่เป็นที่ตั้งของฉากแท่นบูชาหลายแท่นที่สร้างตั้งแต่คริสต์ศตวรรษที่ 16 จนถึงปลายคริสต์ศตวรรษที่ 18 โดยฟรานเชสโค บอร์กานิ, คาร์โล โบโนนิ, สปาโยเลตโตและอื่นๆ ระเบียงสิ้นสุดลงด้วย “ห้องนักขมังธนู” (Sala degli Arcieri) ที่มีงานฉากแท่นบูชาฉากสำคัญโดยปีเตอร์ พอล รูเบนส์ ที่เดิมเป็นส่วนหนึ่งของบานพับภาพของวัดซานทิสสิมาทรินิตาในเมืองมานตัวเป็นภาพ “ตระกูลกอนซากาในการชื่นชมพระตรีเอกานุภาพ”

ห้องต่อมาเป็น “ห้องกระจก” (Galleria degli Specchi) ที่สร้างเป็นระเบียงเปิดตกแต่งเป็นศิลปะฟื้นฟูคลาสสิคระหว่างปี ค.ศ. 1773 ถึงปี ค.ศ. 1779 เพดานเป็นจิตรกรรมฝาผนังโดยลูกศิษย์สองคนของจุยโด เรนิ