วัฒนธรรมแลพีตา (อังกฤษ: Lapita Culture) เป็นกลุ่มบุคคลหรือวัฒนธรรมในยุคก่อนประวัติศาสตร์ในมหาสมุทรแปซิฟิก ซึ่งดำรงอยู่ในช่วงระยะเวลาประมาณ 1600 ปีก่อนคริสตกาลถึง 500 ปีก่อนคริสตกาล นักโบราณคดีเชื่อว่าชาวแลพีตาเป็นบรรพบุรุษและเป็นจุดกำเนิดของวัฒนธรรมทั้งในภูมิภาคพอลินีเซีย ไมโครนีเซีย และบางพื้นที่ของเมลานีเซีย ลักษณะของวัฒนธรรมแลพีตาเป็นการขยายพื้นที่อยู่อาศัยในหมู่เกาะมหาสมุทรแปซิฟิกที่ไม่เคยมีใครอยู่อาศัยมาก่อน ส่งผลให้เกิดการแพร่กระจายการอยู่อาศัยอย่างกว้างขวาง การปั้นเครื่องปั้นดินเผา การแพร่กระจายของการใช้หินออปซีเดียน รวมไปถึงการแพร่กระจายของกลุ่มภาษาโอเชียเนียชาวแลพีตาอาจเป็นกลุ่มคนที่มีความเจริญรุ่งเรืองสูงสุดในการนำทางและการเดินเรือในสมัยนั้น จากการเดินทางหาเกาะสำหรับการอยู่อาศัยในหมู่เกาะมหาสมุทรแปซิฟิกที่กว้างใหญ่ ทายาทของชาวแลพีตาคือคนในกลุ่มพอลินีเซียในปัจจุบันที่ลงหลักปักฐานตั้งแต่ฮาวายจนถึงเกาะอีสเตอร์ นอกจากนี้ยังเป็นไปได้ว่าผู้คนในวัฒนธรรมแลพีตาอาจเคยเดินทางถึงทวีปอเมริกาใต้