วัดกุศลสมาคร ตั้งวัดเมื่อ พ.ศ. ๒๓๘๔ และได้รับพระราชทานวิสุงคามสีมาเมื่อ พ.ศ. ๒๔๐๐ ได้รับพระราชทานนามเป็นภาษาอนัมว่า “ซัก ต๊า ฮึง เกวิ๊ก โผ เพื๊อก ตื่อ” หรือที่ชาวอนัมมักเรียกว่า “จั่ว โผ เพื๊อก” และนิยมเรียกกันเป็นภาษาจีนว่า “โผว ฮก หยี่” ได้รับพระราชทานนามว่า “วัดกุศลสมาคร” มีความหมายว่า “วัดที่มีแต่ความดี ความบริสุทธิ์ ดุจน้ำในสาคร”

วัดกุศลสมาครนั้น ไม่มีหลักฐานใดๆ ปรากฏชัดว่าผู้ใดเป็นผู้ถวายที่ดินให้ตั้งวัด เพราะหลักฐานบางส่วนถูกไฟไหม้ทำลายไปในคราวที่เกิดอัคคีภัยในอดีต ได้แต่เพียงสันนิษฐานว่า ตระกูลของท่านพระเจริญราชธน (เท่ง เลาหเศรษฐี) เป็นผู้มอบที่ดินให้ตั้งวัด เพราะตามหลักฐานที่ปรากฏชัดในเอกสารหอจดหมายเหตุแห่งชาติ ซึ่งได้มีการบันทึกเรื่องของท่านเจ้าอธิการเยียนหมาง อดีตเจ้าอาวาสรูปที่สอง วัดกุศลสมาคร ได้มีหนังสือกราบบังคมทูลพระกรุณาฯ เพื่อขอผูกพัทธสีมาและฉลองเป็นพระราชกุศล วันที่ ๓๐ พฤศจิกายน ร.ศ. ๑๑๘ สมัยพระบาทสมเด็จพระจุลจอมเกล้าเจ้าอยู่หัว รัชกาลที่ ๕ ซึ่งมีใจความตอนหนึ่งว่า

         “ด้วยวัดกุศลสมาครนั้นอาตมาภาพ กับสับประรุษทั้งหลายมีอุบาสิกาอิ่ม ภรรยาพระเจริญราชธน (เท่ง) เป็นประธานได้ช่วยกันปฏิสังขรณ์เสร็จแล้ว และมีการฉลอง เมื่อวันที่ ๑๐ เดือนพฤศจิกายน ร.ศ. ๑๑๘ ครั้งหนึ่งแล้วแต่ยังหาได้ผูกพัทธสิมาไม่ อาตมาภาพกับอุบาสิกาอิ่มขอรับพระราชทาน ที่ผูกพัทธสิมา โดยกว้าง ๘ วา ๙ นิ้ว ยาว ๑๒ วา ๑๑ นิ้ว ขอเจ้าคุณได้อนุเคราะห์นำความกราบบังคมทูลพระกรุณา การจะควรประการใดสุดแล้วแต่จะทรงพระกรุณาโปรด” 

จากข้อความดังกล่าวข้างต้นทำให้สันนิษฐานได้ว่า ตระกูลของพระเจริญราชธน (เท่ง) โดยมีภรรยา คือ อุบาสิกาอิ่ม เป็นประธานในการทำให้ที่ดินผืนนี้เป็นพุทธาวาส ด้วยการจัดทำให้เป็นวัดตามระเบียบของทางราชการในสมัยนั้น