วัดกูบังตีกา เดิมพื้นที่ยังไม่เป็นวัดที่แน่นอน เป็นเพียงที่พักสงฆ์บริเวณหมู่บ้านกูบังตีกา อาศัย ถ้ำ ภูเขา เหมาะแก่การพำนักของพระสงฆ์เท่านั้น ต่อมา มีชาวบ้านบริจาคพื้นที่ ท้ายบ้านกูบังตีกา ถัดจากภูเขาหัวล้านไป 3 ลูก ได้รับบริจาคที่ ประมาณ 16 ไร่ จากชาวบ้านกูบังตีกา ปัจจุบันซื้อเพิ่มเติมอีก 4 ไร่ ครูใบฎีกาฉลอง อนาวิโล(พระอาจารย์ทิ่น)เป็นผู้ก่อตั้งวัดเมื่อ วันที่ 19 เมษายน พ.ศ.2504 เวลา 04:20 น.ตรงกับวันอังคาร ขึ้น 4 ค่ำ เดือน 6 ปีฉลู และมาจำพรรษาระหว่างพ.ศ. 2504 – 2513 ท่านได้ปรับปรุงภูมิทัศน์ป่า สร้างกุฏิพอได้อาศัย พระครูวิพิพิธพัฒนกิจสุนทร (พระอาจารย์บุญถัน)มาจำพรรษา พ.ศ 2514-2535 สร้างศาลาโรงธรรม หอฉันซึ่งประกอบไปด้วย ที่พักสงฆ์ก่อด้วยปูน

ในปี 2536 พระอาจารย์ถัน ได้ขอตัวพระนักศึกษามาปฏิบัติศาสนกิจจากมหาวิทยาลัย มหามกุฏราชวิทยาลัย จึงมีพระเดินทางมา 2 รูปคือ พระมหาเหรียญ โชติทินโน และพระมหาเสมอ ท่านทั้งสองได้ทำหน้าที่ สอนหนังสือ และบวชสามเณร อยู่จนครบ 1 ปี เมื่อสิ้นสุดระยะเวลาปฏิบัติศาสนกิจ จึงเดินกลับไปรับปริญญา ในปี พ.ศ. 2537 ขอพระมาปฏิบัติศาสนกิจต่อ ซึ่งมี พระมหาสินชัย สิกขาสโภ และพระมหาอาทิตย์ มาทำหน้าที่สอนหนังสือ อบรมเยาวชน ช่วงปี พ.ศ. 2538 -2540 ขาดพระอยู่ถาวร มีเพียงพระแวะมาพักอาศัยชั่วคราวแล้วเดินทางไป ทำให้ชาวบ้านขาดพระประกอบพิธีกรรมทางศาสนา จึงรวมตัวกันเข้ากราบเรียนและปรึกษาพระเทพมงคลญาณเจ้าอาวาสวัดบุญญาราม เจ้าคณะรัฐเคดาห์-เปอร์ลิส ขอพระมาอยู่จำพรรษาอย่างถาวร ท่านมอบหมายให้พระมหาสินชัย สิกขาสโภ ซึ่งเคยจำพรรษาและปฏิบัติศาสนกิจอยู่ จากกัวลาลัมเปอร์ให้มารักษาการเจ้าอาวาสวัดกูบังตีกา ปี พ.ศ 2541 พระมหาสินชัย จึงมาทำหน้าที่รักษาการเจ้าอาวาสตามคำสั่งพระเทพมงคลญาณเจ้าอาวาสวัดบุญญาราม เจ้าคณะรัฐเคดาห์-เปอร์ลิสซึ่งตอนนั้นวัดกูบังตีกาเป็นป่ารก เป็นวัดร้าง เมื่อเดินทางมาอยู่ จึงเริ่มมีพระมาอยู่อาศัยจำพรรษา 5 รูป และได้เริ่มพัฒนา ปรับปรุง เสนาสนะ ซื้อที่ดินเพิ่มเติม 4 ไร่ สร้างวิหารรูปเหมือนหลวงพ่อแก้วสุวรรณ อุโบสถ วิหารพระเทพมงคลญาณ ติดเชิงเขาทางทิศตะวันออกของวัด