ใน พระราชพงศาวดารกรุงเก่า ฉบับหลวงประเสริฐอักษรนิติ์ ได้ระบุถึงการก่อสร้างวัดชีเชียงในรัชสมัยของ สมเด็จพระชัยราชาธิราช เมื่อปี พ.ศ. 2081 ไว้ว่า [1]

ศักราช 900 จอศก (พ.ศ. 2081) แรกให้พูนดิน ณ วัดชีเชียงในเดือน 6 นั้นแรกสถาปนาพระพุทธเจ้าแลพระเจดีย์

จากนั้นในช่วงปี พ.ศ. 2181-2182 สมเด็จพระเจ้าปราสาททอง ได้โปรดเกล้าฯ ให้รื้อวัดชีเชียงตามที่ เยเรเมียส ฟาน ฟลีต หรือ วันวลิต ได้ระบุไว้ว่า [2]

ทรงให้รื้อวัด (พระชีเชียง) จนถึงฐานและทรงย้ายรูปหล่อทองแดงซึ่งประดิษฐาน อยู่ ณ ที่นั้นออกไปไกลหลายวา เพื่อว่าจะสร้างวัดใหม่ ณ ที่ประดิษฐานรูปหล่อทองแดง

เป็นไปได้ว่ารูปหล่อทองแดงที่ ฟาน ฟลีต กล่าวถึงคือ พระมงคลบพิตร ซึ่งสมเด็จพระเจ้าปราสาททองได้ย้ายมาประดิษฐานในที่ปัจจุบัน [3]