วัดงำเมือง หรือ วัดดอยงำเมือง เป็นวัดที่มีความสำคัญทางประวัติศาสตร์ในจังหวัดเชียงราย เป็นที่ตั้งของกู่พญามังราย (พระสถูปบรรจุพระบรมอัฐิของพญามังราย) ปฐมกษัตริย์ของอาณาจักรล้านนาสันนิษฐานว่ากู่ (สถูป) นั้นถูกสร้างขึ้นในปี พ.ศ. 1860 โดยพญาไชยสงคราม พระราชโอรสของพญามังราย หลังพญามังรายเสด็จสวรรคตที่เมืองเชียงใหม่ในปีเดียวกัน พระองค์ได้จัดพระราชพิธีศพและอัญเชิญมาประดิษฐานในเวียงเชียงราย ต่อมาในราวปี พ.ศ. 2030 พระยาศรรัชฎาเงินทองได้เข้ามาบูรณะและสร้างวัดขึ้นในบริเวณชื่อว่า "วัดงามเมือง" (ต่อมาสะกดเป็น วัดงำเมือง) และได้รับการบูรณะอีกครั้งในปี พ.ศ. 2220 โดยเจ้าฟ้ายอดงำเมือง พระราชโอรสของเจ้าผู้ครองนครเชียงแสน[2] ต่อมาวัดได้ถูกทิ้งร้างจนกระทั่ง ราวปี พ.ศ. 2495 พระวีรญาณมุนี เจ้าคณะฯ จังหวัดเชียงรายในขณะนั้น ได้มอบหมายให้พระพุทธิวงศ์วิวัฒน์ เจ้าอาวาสวัดพระแก้ว จังหวัดเชียงรายในขณะนั้นทำการฟื้นฟูบูรณปฏิสังขรณ์วัดงำเมืองขึ้นใหม่[3]อย่างไรก็ตามได้มีผู้แย้งว่าไม่เคยมีหลักฐานชัดเจนที่ระบุว่ากู่ (เจดีย์) พระองค์ที่ตั้งอยู่ในวัดเป็นกู่ที่ปพ ระดิษฐานพระบรมศพของพระองค์จริง นักวิชาการอิสระ อภิชิต ศิริชัย ได้ระบุว่าเอกสารที่ระบุเรื่องการประดิษฐานกู่ของพระองค์นั้น ตีพิมพ์ครั้งแรกในราวปี พ.ศ. 2478 ซึ่งในเอกสารดังกล่าวไม่ได้ระบุแหล่งข้อมูลชั้นต้นถึงการประดิษฐานกู่องค์ดังกล่าว และได้สรุปว่ากู่พญามังรายนั้นอาจสร้างขึ้นในวัดดอยงำเมืองแห่งนี้ก็จริง แต่น่าจะถูกทำลายหรือชำรุดจนสาบสูญไปตามกาลเวลาซึ่งมีความเป็นไปได้ที่จะไม่ใช่กู่องค์ที่เคารพสักการะในปัจจุบัน[4]