เดิมเป็นวัดร้าง ไม่ทราบว่าสร้างมาแต่สมัยไหน มีเจดีย์เก่าแก่ กองอิฐ ซากปรักหักพัง และป่ารกทึบ กระทั่งในปี พ.ศ. 2461 มีพระธุดงค์ชาวไทใหญ่เดินทางมาจากพม่า แล้วมาตั้งเป็นสำนักสงฆ์ขึ้น หลังจากนั้นพ่อค้าที่เดินทางไปค้าขายยังแม่สะเรียงและพม่าด้วยการล่องแพไปจากที่นี่ ได้ร่วมมือกับชาวบ้านสร้างศาลาการเปรียญขึ้น พร้อมกับทำการบูรณะเจดีย์ที่พักพังด้วยการสร้างเจดีย์องค์ใหม่ครอบโดยได้บรรจุพระบรมสารีริกธาตุของพระอรหันต์ และสร้างวิหารคู่กับองค์เจดีย์ ตั้งชื่อวัดตามชื่อหมู่บ้าน ที่มีนามมาจากการที่ชาวบ้านจะใช้ไม้ไผ่ต่อเป็นแพ เพื่อให้เป็นพาหนะบรรทุกสินค้าไปทำการติดต่อค้าขายในอำเภอแม่สะเรียง ได้ขึ้นทะเบียนตั้งวัดเมื่อ พ.ศ. 2461 ได้รับพระราชทานวิสุงคามสีมาเมื่อ พ.ศ. 2525

สมัยสงครามโลกครั้งที่สอง วัดเป็นที่พักทหารญี่ปุ่นจะเดินทางต่อไปยังพม่า บริเวณวิหารเล็กที่ตั้งอยู่ด้านหน้าเจดีย์ใช้เป็นสถานที่พิมพ์ธนบัตร พื้นที่ใต้ถุนศาลาวัดใช้เป็นสถานพยาบาล รวมทั้งเมื่อทหารญี่ปุ่นเสียชีวิตจากการเจ็บป่วยหรือสู้รบก็นำมาฝังไว้ภายในบริเวณวัดแห่งนี้ด้วย ปัจจุบันจึงมีอนุสรณ์สถานของทหารญี่ปุ่นให้เห็น ซึ่งตั้งอยู่บริเวณกำแพงด้านหน้าของทางเข้าวัด