ราว พ.ศ. 2450 มีราษฎรเข้ามาบุกเบิกจับจองที่ดินบริเวณป่าที่ลุ่มคลองบางไผ่ถึงหนองเพรางายจนเกิดเป็นชุมชนขึ้น มีการขุดทางน้ำเพื่อการเกษตรและการคมนาคมทางเรือ บริเวณที่ลุ่มแห่งนี้อุดมสมบูรณ์ไปด้วยปลานานาพันธุ์โดยเฉพาะปลาดุก แม้ในฤดูแล้งบริเวณนี้ก็ยังมีหนองน้ำและปลาอยู่เป็นจำนวนมาก ชาวบ้านจึงเรียกว่า ลาดปลาดุก ต่อมาชาวบ้านร่วมกันสร้างวัด เป็นวัดเล็ก ๆ อยู่กลางทุ่งนา ใช้ชื่อว่า "วัดลาดปลาดุก" เนื่องจากวัดตั้งอยู่ริมคลองลาดปลาดุก ตั้งเป็นวัดเมื่อวันที่ 5 มิถุนายน พ.ศ. 2465 เดิมมีเนื้อที่ 10 ไร่ ได้รับพระราชทานวิสุงคามสีมาเมื่อวันที่ 7 ตุลาคม พ.ศ. 2473 และต่อมาเจ้าอาวาสรูปปัจจุบันได้ซื้อที่ดินด้านทิศตะวันออกเพิ่มอีก 12 ไร่ เพื่อใช้เป็นที่อเนกประสงค์และปลูกป่าไม้สักไม้ตะเคียน[1]