วัดหนองปล้อง เป็นวัดที่ตั้งอยู่บนพื้นที่เนินเขาเตี้ย ๆ ห่างจากหนองน้ำประจำหมู่บ้านประมาณ 300 เมตร หนองน้ำนั้นชาวบ้านได้เรียกชื่อว่า “หนองปล้อง” เพราะว่ามีหญ้าปล้องขึ้นเต็มหนองน้ำนั้น ต่อมามีผู้คนมาอยู่อาศัย ทำมาหากิน และอยู่กันเป็นปึกแผ่น ได้รวมตัวกันตั้งเป็นหมู่บ้านขึ้นมา และเอาชื่อหนองน้ำนั้นเป็นชื่อหมู่บ้านว่า “บ้านหนองปล้อง” จนถึงทุกวันนี้ และชาวบ้านมี ความเห็นรวมกันว่าควรมีที่สะดวกในการบำเพ็ญกุศลใกล้ ๆ หมู่บ้าน จึงจัดการก่อสร้างที่พักสงฆ์ขึ้นมาเมื่อปี พ.ศ. 2523 บนเนินเขาเตี้ยใกล้หมู่บ้าน และได้นิมนต์พระสงฆ์มาจำพรรษาฉลองศรัทธาชาวบ้าน โดยเรียกชื่อที่พักสงฆ์นี้ว่าที่พักสงฆ์พุทธสุวรรณหงษ์บรรพต หลังจากนั้นมาก็มีพระสงฆ์จำพรรษา ตลอดมามิได้ขาดทุกปี ภายหลังชาวบ้านมีความเห็นพ้องต้องกันว่าสมควรตั้งชื่อที่พักสงฆ์เสียใหม่ว่า ที่พักสงฆ์หนองปล้อง ให้สอดคล้องกับหมู่บ้าน ต่อมานายสมคิด แย้มนุช (ผู้ใหญ่บ้าน) และ แม่ชีกิมลี้ อักษรนิติ (ผู้อุปถัมภ์วัด) พร้อมด้วยชาวบ้านได้พิจารณาว่า ที่พักสงฆ์หนองปล้องนั้นยังไม่เป็นวัดที่ถูกต้องตามกฎหมาย จึงให้ นายสมคิด แย้มนุช ทำเรื่องขออนุญาตสร้างวัด และได้รับอนุญาตให้สร้างวัดเมื่อวันที่ 21 มิถุนายน พ.ศ. 2533 แล้วได้ไปนิมนต์พระสมศักดิ์ สิรินฺธโร จากจากวัดป่าคา ตำบลประดู่ยืน อำเภอลานสัก จังหวัดอุทัยธานี มาจำพรรษาพร้อมทั้งปกครองวัดนี้ (นิมนต์มาเมื่อปี พ.ศ. 2530) และได้ก่อสร้างเสนาสนะเรื่อยมา หลังจากได้รับอนุญาตให้สร้างวัดแล้ว ต่อมาได้ดำเนินการขอตั้งวัดในพระพุทธศาสนา ซึ่งได้รับประกาศตั้งเป็นวัดขึ้นในพระพุทธศาสนา มีนามว่า “วัดหนองปล้อง” เมื่อวันที่ 14 ธันวาคม พ.ศ. 2541