วัดเจ็ดริ้วตั้งขึ้นเมื่อ พ.ศ. 2436 โดยชาวตำบลเจ็ดริ้วเชื้อสายรามัญ ช่วงแรกใช้วัสดุพื้นบ้าน หลังคามุงจาก โครงสร้างทำด้วยไม้รวก ไม้ไผ่ ตั้งชื่อวัดว่า วัดรามัญวงศ์วราราม ต่อมาเปลี่ยนมาเป็น วัดเจ็ดริ้วรามัญวงศ์ และเปลี่ยนเป็นชื่อปัจจุบันว่า "วัดเจ็ดริ้ว" วัดได้รับพระราชทานวิสุงคามสีมาเมื่อ พ.ศ. 2456 ด้านการศึกษา วัดมีโรงเรียนพระปริยัติธรรมแผนกธรรม เปิดสอนเมื่อ พ.ศ. 2479

แต่เดิมตั้งอยู่บนที่ดอน ต่อมาเมื่อประมาณ พ.ศ. 2480 ชาวเจ็ดริ้วได้ร่วมมือกับทางราชการขุดคลองยาว 8 กิโลเมตรเศษ ขึ้นตามแนวร่องน้ำซึ่งมีอยู่เดิมเพื่อสะดวกในการสัญจรไปมาและขุดผ่านหน้าวัดพอดี โดยขุดตัดกับคลองดำเนินสะดวกไปทะลุคลองจินดา จึงทำให้วัดตั้งอยู่ริมคลองทางฝั่งตะวันตก[1]