วัดสร้างขึ้นปี พ.ศ. 2322 ได้รับพระราชทานวิสุงคามสีมาเมื่อแรกสร้าง สมเด็จพระเจ้าตากสินมหาราชทรงสร้างขึ้นเพื่ออุทิศพระราชกุศลให้กับพระสนมเอกที่มีนามว่า อาม หรือ เจ้าอาม ที่ถูกพระองค์สั่งให้ประหารชีวิตด้วยเข้าใจผิดว่ามีการคบชู้สู่ชาย พร้อมกับได้สร้างพระปรางค์องค์ใหญ่ขึ้นองค์หนึ่งเพื่อบรรจุอัฐิพระสนมอาม การก่อสร้างยังไม่สมบูรณ์ เนื่องจากพระองค์ได้เสด็จไปปราบปรามชุมนุมข้าศึกต่าง ๆ เป็นระยะเวลายาวนานถึง 3 ปี การก่อสร้างวัดจึงได้ร้างมาเป็นเวลานานปี ต่อมาระยะหลัง ชาวบ้านได้ช่วยกันก่อสร้างวัด แต่เนื่องจากสิ่งก่อสร้างเหล่านั้น ได้ก่อสร้างมาเป็นเวลานานปี ขาดการบูรณปฏิสังขรณ์ จึงได้ชำรุดทรุดโทรมผุพังไปตามสภาพ อีกทั้งการคมนาคมไม่สะดวก จึงไม่ค่อยมีผู้ที่รู้จัก พระภิกษุสามเณร ไม่ค่อยมาจำพรรษาอยู่

ต่อมาปี พ.ศ. 2512 ในสมัยจอมพลประภาส จารุเสถียร รัฐมนตรีว่าการกระทรวงมหาดไทยในขณะนั้น พร้อมด้วยท่านผู้หญิงไสว จารุเสถียร และข้าราชการชั้นผู้ใหญ่ ฝ่ายพลเรือน ทหารและตำรวจ ได้นำกลองขนาดใหญ่มาถวายที่วัดเจ้าอาม พร้อมทั้งนำต้นศรีมหาโพธิ์, ต้นสาระ ที่เอกอัครราชทูตแห่งอินเดีย นำมาจากพุทธคยา ประเทศอินเดีย มาปลูกที่วัดเจ้าอามนี้ และยังได้เป็นเจ้าภาพบริจาคทรัพย์บูรณปฏิสังขรณ์พระปรางค์ ได้ทาสีพระปรางค์องค์ขาวทั้งองค์ และได้อัญเชิญพระบรมสารีริกธาตุมาบรรจุไว้ที่ยอดพระปรางค์ด้วย แต่ได้เกิดเหตุการณ์ทางการเมือง ทำให้การก่อสร้างบูรณปฏิสังขรณ์วัดได้ล้มเลิกไป ทางวัดได้เปิดสอนพระปริยัติธรรมเริ่มมาตั้งแต่ พ.ศ. 2512 นอกจากนี้ยังมีโรงเรียนระดับประถมศึกษาสังกัดกรุงเทพมหานคร และศูนย์สาธารณสุขตั้งอยู่ในที่วัดอีกด้วย[1]

ระยะหลังในสมัยท่านพระครูนิวิฐสาธุวัตร ได้พยายามเร่งพัฒนาวัดเจ้าอาม โดยการก่อสร้างบูรณปฏิสังขรณ์เสนาสนะต่าง ๆ