วัดเวียง เป็น
วัดราษฎร์สังกัดคณะสงฆ์ฝ่าย
มหานิกาย ตั้งอยู่ใน
ตำบลตลาดไชยา อำเภอไชยา จังหวัดสุราษฎร์ธานี ในปัจจุบันเป็นวัดที่มีภิกษุสงฆ์จำพรรษา ส่วนตัวโบราณสถานวัดเวียงนั้น มีการก่อสร้างวิหารของวัดทับจนไม่เห็นตัวโบราณสถานเดิมกรมการศาสนาระบุว่าตั้งวัดเมื่อ พ.ศ. 1525 ได้รับพระราชทาน
วิสุงคามสีมาเมื่อ พ.ศ. 2499
[1] วัดเวียงตั้งอยู่ใน
เมืองโบราณไชยา พบร่องรอยของเมืองเก่าตั้งอยู่บนแนวสันทรายขนาดใหญ่เรียกว่า สันทรายไชยา สูงกว่าระดับน้ำทะเลปานกลางประมาณ 3–4 เมตร บริเวณกลางสันทรายมีศาสนสถานกระจายตัวเรียงกัน คือ วัดเวียง
วัดหลง และ
วัดแก้วภายในเมืองพบเศษเครื่องปั้นดินเผาทั้งชนิดเคลือบและไม่เคลือบปะปนหลายสมัย มีตั้งแต่เครื่องถ้วยจีนสมัยราชวงศ์ซ้องลงมาปะปนกับเครื่องเคลือบสุโขทัยแสดงถึงความสัมพันธ์กับเมืองอื่น ๆ สืบเนื่องจนถึง
สมัยอยุธยา บริเวณที่ตั้งวัดเวียงเชื่อกันว่าน่าจะเป็นศูนย์กลางของเมืองหรือวังที่ประทับของกษัตริย์ศรีวิชัยหรือศรวิชยาทรราชาโดยมีวัดเวียงเป็นวัดประจำเมือง
[2]โบราณวัตถุที่สำคัญที่พบได้แก่ ศิลาจารึกหลักที่ 24 และหลักที่ 24 ก กล่าวถึงพระเจ้าจันทรภานุศรีธรรมราช ผู้เป็นใหญ่ในเมือง
ตามพรลิงค์แห่ง
ราชวงศ์ปทุมวงศ์, จารึกหลักที่ 25 หรือพระพุทธรูปนาคปรกสำริด ที่ฐานมีจารึก กำหนดอายุอยู่ในช่วงราวพุทธศตวรรษที่ 18 ศิลปะเขมร จารึกที่ฐานระบุศักราช พ.ศ. 1726 กล่าวถึงพระเจ้าศรีมัตไตรโลกยราชมาลีภูษนวรรมเทวะโปรดให้มหาเสนาบดีผู้รักษาเมืองครหิหล่อพระพุทธรูปสำริดปิดทองขึ้น, พระพุทธรูปศิลาทรายแดง
ศิลปะอยุธยา สกุลช่างศรีวิชัยจำนวน 7 องค์ บนพระ
วิหารและผลจากการขุดค้น เมื่อ พ.ศ. 2524
[3] จากหลักฐานดังกล่าว สันนิษฐานว่าบริเวณวัดเวียงเป็นแหล่งที่อยู่อาศัยของชุมชนในช่วงพุทธศตวรรษที่ 17–18