วัดแจ้ง เป็น
วัดราษฎร์สังกัดคณะสงฆ์ฝ่าย
มหานิกาย ตั้งอยู่ใน
ตำบลบ่อยาง อำเภอเมืองสงขลา จังหวัดสงขลา มีที่ดินตั้งวัดเนื้อที่ จำนวน 9 ไร่ 1 งาน 46.50 ตารางวาวัดแจ้งตั้งวัดเมื่อ พ.ศ. 2320 ในรัชสมัย
สมเด็จพระเจ้ากรุงธนบุรี ขณะที่เมืองสงขลาตั้งอยู่ที่ฝั่งแหลมสน ทางทิศตะวันตกของ
ทะเลสาบสงขลา พื้นที่บริเวณข้างเคียงกับที่ตั้งวัด มีราษฎรสร้างบ้านเรือนอาศัยจำนวนน้อย ที่ดินว่างเปล่าจึงเรียกบ้านเรือนแถบนี้ว่า บ้านแจ้ง เมื่อสร้างวัดจึงเรียกว่า "วัดแจ้ง" ต่อมาเจ้าจอมจันทร์ ในรัชกาลที่ 4 ซึ่งอยู่ในสายตระกูล ณ สงขลา และมีบ้านเรือนอาศัยอยู่ติดกับบริเวณวัดด้านทิศใต้ ได้บริจาคที่ดินก่อสร้างบัวสำหรับบรรจุอัฐิของตระกูล ณ สงขลา และได้มอบถวายให้เป็นศาสนสมบัติทำให้วัดมีเนื้อที่เพิ่มมากขึ้น เป็นเนื้อที่วัดจนถึงปัจจุบัน วัดแจ้งได้รับพระราชทาน
วิสุงคามสีมาเมื่อประมาณ พ.ศ. 2389
[1]อาคารเสนาสนะที่สำคัญ ได้แก่
อุโบสถรูปแบบทางสถาปัตยกรรมในรัชกาลที่ 4 ที่แสดงอิทธิพลศิลปะตะวันตกผสมผสานศิลปะไทยและจีน สร้างโดยท่านผู้หญิงใน
เจ้าพระยาวิเชียรคีรี (เม่น) อุโบสถหันหน้าไปทางทิศตะวันออกเฉียงเหนือ เป็นอาคารก่ออิฐถือปูนมี
กำแพงแก้วโดยรอบซึ่งมีขนาดกว้างประมาณ 20 เมตร ยาวประมาณ 34 เมตร บริเวณมุมกำแพงแก้วด้านทิศตะวันตกมี
เจดีย์ทรงระฆังขนาดใหญ่อยู่ 2 องค์ อุโบสถมีแผนผังรูปสี่เหลี่ยมผืนผ้ามีขนาดกว้างประมาณ 11 เมตร ยาว 21 เมตร มีประตูทางขึ้นทั้งสองด้านทั้งด้านหน้าอุโบสถและด้านหลังอุโบสถด้านละ 2 ประตู หน้าต่างด้านละ 5 ช่อง ส่วนหลังคาอุโบสถเป็นหลังคาทรงจั่วมุงด้วยกระเบื้องดินเผา
หน้าบันอุโบสถตกแต่งด้วยปูนปั้นรูปพระอาทิตย์ วัดยังมี
ศาลาการเปรียญ ที่เก็บอัฐิ อาคารศิลปการงาน
กรมศิลปากรได้ประกาศขึ้นทะเบียนเป็นโบราณสถานของชาติ โดยประกาศใน
ราชกิจจานุเบกษา เล่มที่ 103 ตอนที่ 65 วันที่ 22 เมษายน พ.ศ. 2529
[2]