อุโบสถหลังเดิมเป็นศิลปะสมัยอยุธยา ฐานโค้งสำเภา ภายในมีภาพจิตรกรรมฝาผนังสมัยอยุธยาตอนปลาย ผนังด้านหน้าเหนือประตูทางเข้าพระอุโบสถเขียนภาพมารผจญ ผนังด้านข้างเป็นภาพเทพชุมนุม ส่วนผนังระหว่างช่องหน้าต่างเขียนภาพทศชาติชาดก ปัจจุบันสภาพชำรุดเลือนรางไปมาก สาเหตุของภาพที่เลือนลางคงเป็นเพราะเมื่อประมาณ พ.ศ. 2535 เกิดฟ้าผ่าอุโบสถทำให้หลังคาชำรุดเสียหาย น้ำฝนไหลลงมาทำลายภาพจิตรกรรมฝาผนัง และเกิดความชื้นจากน้ำที่ไหลนองบนพื้น ทำให้ภาพจิตรกรรมด้านล่างเสียหายเกือบหมด ประกอบกับน้ำฝน แสงแดด อีกทั้งนกหนูที่เข้ามาทำรังอยู่ใต้เพดานก็ทำให้สภาพภายในพระอุโบสถแทบไม่เหลือชิ้นดี อุโบสถหลังนี้ได้รับการขึ้นทะเบียนเป็นโบราณสถานของกรมศิลปากรมาตั้งแต่ปี พ.ศ. 2526 แต่ยังไม่มีงบประมาณในการบูรณะ คาดว่าจะได้รับการบูรณะในปี พ.ศ. 2565[3] ภายในประดิษฐานพระประธาน มีชื่อว่า หลวงพ่อสุขเกษม ปัจจุบันอุโบสถหลังนี้จึงกลายเป็นวิหาร แล้วได้สร้างอุโบสถหลังใหม่โดยใช้ค่าก่อสร้างไปประมาณ 5 ล้านบาท[1]

ภายนอกมีกำแพงแก้วล้อมรอบ ที่มุมกําแพงแก้วมีวิหารทิศทั้ง 4 ด้าน แต่วิหารทิศที่อยู่ด้านหน้าอุโบสถเหลือเพียงฐานซึ่งมีระดับต่ำกว่าพื้นดิน คงถูกรื้อออกไปแต่ครั้งโบราณ