ภายในวัดมีโบราณวัตถุที่สำคัญ ได้แก่ พระป่าเลไลยก์ แต่เดิมก่อสร้างด้วยปูนปั้นเป็นองค์ลงรักสีดำทั้งองค์ สูง 9 เมตร แต่ปัจจุบันได้บูรณะลงรักปิดทองสีเหลืองทองดูสวยงาม โดยได้สร้างวิหารเป็นรูปสี่เหลี่ยมหรือรูปมณฑปสี่เหลียมไว้เป็นที่ประทับ

พระอุโบสถมีขนาดกว้าง 8 เมตร ยาว 20 เมตร หลังคาสูง 2 ชั้น ยื่นออกมาจากผนังน้อยมาก จึงไม่มีทวยไม้ค้ำรับ ไม่มีช่อฟ้า แต่ตรงขอบยางหลังคาเป็นรูปปั้นลายกนกตลอดแนว หน้าบันพระอุโบสถทำเป็นลวดลายปูนปั้นรูปดอกไม้ประดับด้วยกระจกสีหน้าอุโบสถ[3] อุโบสถมีประตูเดียว แต่ทางด้านข้างทั้งสองข้างทำประตูไว้อีกข้างละหนึ่งประตู ด้านข้างสองข้างมีหน้าต่างข้างละ 5 บาน ด้านหลังพระอุโบสถมีประตูเข้าอีกหนึ่งประตู ภายนอกมีใบเสมาคู่ทำด้วยหิน ซุ้มประตู และซุ้มหน้าต่างเป็นงานปูนปั้น เป็นลวดลายศิลปะจีนผสมบาโรก ภายในอุโบสถประดิษฐานพระพุทธรูปปางมารวิชัย อยู่ในพระอิริยาบถประทับนั่งขัดสมาธิ พระหัตถ์ซ้ายวางหงายบนพระเพลา (ตัก) พระหัตถ์ขวาวางบนพระชานุ (เข่า) นิ้วพระหัตถ์ชี้ลงพื้นธรณี ที่ฐานพระประธานในพระอุโบสถนั้นเป็นลวดลายบัวจำหลักและมีผ้าทิพย์ พระพุทธรูปที่สำคัญอีกองค์คือ พระไสยาสน์ ที่จำลองมาจากวัดพระเชตุพนวิมลมังคลารามราชวรมหาวิหาร ได้เอาผงเสกของหลวงปู่โตไปบรรจุใต้ฐานพระนอนองค์นี้ด้วย

หอไตรสร้างด้วยอิฐถือปูน ตั้งอยู่ทางด้านหลังพระอุโบสถ แต่เดิมได้ชำรุดทรุดโทรมมาก ต่อมาทางกรมศิลปากรได้มาบูรณะซ่อมแซมใหม่ แล้วเสร็จเมื่อปี พ.ศ. 2543 บนบานประตูเป็นลายรดน้ำ ตามผนังและเพดานเป็นลวดลายดอกไม้ ส่วนหอระฆังสร้างด้วยอิฐถือปูนเป็นรูปสี่เหลี่ยม มียอดแหลม[4]