ยุคเก่า – ยุคกลาง

วันพระราชสมภพของสมเด็จพระจักรพรรดิมีมาตั้งแต่ช่วงยุคเมจิจนถึงหลังสงครามโลกครั้งที่สอง ซึ่งมี "พิธีเท็นโจเซ็ตสึไซ (ญี่ปุ่น: 天長節祭; โรมาจิ: Tenchō Setsusai)" ที่ได้รับอิทธิพลมาจากจักรพรรดิถังเสฺวียนจงแห่งราชวงศ์ถัง โดยเท็นโจเซ็ตสึ มีความหมายว่า "สวรรค์นั้นยาวและโลกก็ยาว" ซึ่งหมายถึงการครองราชย์ฯ ของสมเด็จพระจักรพรรดินั้นจะคงอยู่ต่อไปอย่างไม่มีจุดสิ้นสุด ในรัชสมัยของจักรพรรดิโคนิง (ยุคนารา) ได้มีการจัดพิธีเท็นโจเซ็ตสึไซครั้งแรกขึ้นที่ปูชนียสถานวังสาม (ญี่ปุ่น: 宮中三殿; โรมาจิ: Kyūchū sanden; อังกฤษ: Three Palace Sanctuaries, Three Sacred Halls) ในพิธีดังกล่าว เหล่าขุนนางชั้นสูงจะถวายสาเกและมื้ออาหารครั้งใหญ่[1][2][3]

ยุคสมัยใหม่

ส่วนวันคล้ายวันพระราชสมภพของสมเด็จพระจักรพรรดิจะเรียกว่า "ชิกีวเซ็ตสึ (ญี่ปุ่น: 地久節; โรมาจิ: Chikyū Setsu)"[4] ในปีแรกของยุคเมจิ (ค.ศ. 1868) ไดโจกังได้มีการกำหนดให้วันที่มีการจัดพิธีเท็นโจเซ็ตสึไซเป็นวันหยุดราชการ[5] และต่อมาในปี 1873 รัฐบาลฯ ได้เปลี่ยนชื่อเป็นวันพระราชสมภพของสมเด็จพระจักรพรรดิ (ญี่ปุ่น: 天皇誕生日; โรมาจิ: Tennō Tanjōbi)[1] ตามพระราชบัญญัติวันหยุดราชการในประเทศญี่ปุ่น วันพระราชสมภพของสมเด็จพระจักรพรรดิจะกำหนดตามวันพระราชสมภพของพระจักรพรรดิ ด้วยเหตุนี้วันดังกล่าวจึงไม่มีวันที่คงที่ เพราะฉะนั้นรัฐสภาญี่ปุ่นจึงมีความจำเป็นที่จะต้องประชุมกันเพื่อแก้ไขกฎหมายเป็นรายโอกาสไป[3] ในรัชสมัยของสมเด็จพระจักรพรรดิฮิโรฮิโตะได้มีการเปลี่ยนชื่อเป็นวันสีเขียวและวันโชวะในปี 1989 และ 2007 ตามลำดับ[3]