หลังจากที่ทรงสำเร็จการศึกษาเมื่อปี พ.ศ. 2520 ณ เมืองตุ๊ดส์เบิร์ก บาวาเรีย ประเทศเยอรมนี พระองค์ทรงศึกษาต่อวิชากฎหมายในระดับด๊อกเตอร์ ณ เมืองซาร์ลซบูร์ก

ตั้งแต่ปี พ.ศ. 2522 ถึง พ.ศ. 2535 พระองค์ทรงทำงานให้กับสภาสหภาพยุโรป ปีพ.ศ. 2526 พระองค์ทรงศึกษาด้านการประชาสัมพันธ์และสื่อสารมวลชน ณ กรุงวอชิงตัน ดี.ซี. และทรงทำงานให้กับนิตยสารรีเดอร์ส ไดเจสต์ ต่อมาทรงทำงานให้กับกระทรวงประชาสัมพันธ์ ประเทศโอมาน ตั้งแต่ปี พ.ศ. 2528 ถึง พ.ศ. 2535 และปี พ.ศ. 2547 พระองค์ทรงเป็นสมาชิกสื่ออาหรับนานาชาติในกรุงลอนดอน สหราชอาณาจักร

ในปีพ.ศ. 2516 พระองค์ทรงก่อตั้งสมาคมทนายความแพนยูโรปา (Paneuropa-Jugend Deutschland) ณ บาวาเรีย โดยพระองค์ทรงเป็นรองประธานในระดับนานาชาติ และอีก 3 ปีต่อมา พระองค์ทรงก่อตั้งสมาคมบรูซวิทซ์ เซนทรัม (Brüsewitz-Zentrum; Christlich-Paneuropäisches Studienwerk) โดยตั้งแต่ปี พ.ศ. 2523 ถึง พ.ศ. 2531 ทรงเป็นผู้ช่วยด้านการรักษาความปลอดภัยของสมาคมแพนยูโรเปียนนานาชาติ ต่อมาตั้งแต่ปี พ.ศ. 2531 ถึง พ.ศ. 2547 ทรงเป็นเลขานุการและทรงเป็นรองเลขานุการตั้งแต่ปี พ.ศ. 2547 เป็นต้นมาพระองค์ทรงเป็นหนึ่งในผู้ก่อตั้งสมาคมแพนยูโรปา-ปิคนิค เมื่อวันที่ 19 สิงหาคม พ.ศ. 2531 ณ พรมแดนระหว่างประเทศออสเตรียและประเทศฮังการี ในโอกาสนี้ สมาคมนี้เปิดเพื่อเป็นที่หลบภัยของผู้ลี้ภัยชาวเยอรมันกว่า 660 คนจากแดนตะวันออก ตั้งแต่กำแพงเบอร์ลินได้ถูกสร้างขึ้นเพื่อเป็นสัญลักษณ์ของลัทธิคอมมิวนิสต์ของยุโรปตะวันออก

ตั้งแต่ปี พ.ศ. 2546 พระองค์ทรงเป็นประธานหญิงของที่ปรึกษาพรรคพอเพียงในประเทศสวีเดน รวมไปถึงทรงเป็นสมาชิกมูลนิธิจาร์ล ฮาร์จมาเซน ตั้งแต่ปี พ.ศ. 2548 และตั้งแต่ปี พ.ศ. 2542 และ พ.ศ. 2547 พระองค์ทรงเข้าสู่สภาสหภาพยุโรป ปี พ.ศ. 2545 และ พ.ศ. 2549 ทรงเข้าสู่สภานานาชาติ (ริกส์ดาเก้น) และพระองค์ทรงเป็นสมาชิกสภาสวีเดนในวันที่ 17 กันยายน พ.ศ. 2549 พระองค์จึงทรงประทับอยู่กับครอบครัวที่ประเทศสวีเดน โดยไม่ค่อยทรงกลับประเทศออสเตรียบ่อยนัก