จากผลงานต่างๆในการเป็นผู้บัญชาการทหารของสาธารณรัฐตะวันออกไกล ทำให้รอดจากการกวาดล้างในกองทัพแดงในปี พ.ศ. 2480 ในความเป็นจริง บลูย์เคียร์ ก็เป็นหนึ่งในผู้พิพากษาคดีของ ตูคาเชฟสกี ในปีพ.ศ. 2481 ต่อมาเขาถูกกล่าวหาว่าไม่สามารถหาอาวุธยุทโธปกรณ์เพียงพอในระหว่างการรบที่ทะเลสาบคาซานและถูกไล่ออกจากตำแหน่ง เมื่อวันที่ 22 ตุลาคมเขาถูกจับข้อหาจารกรรมให้จักรวรรดิญี่ปุ่น[2]ต่อมาเขาถูกหน่วยNKVDที่นำโดยGenrikh Lyushkovจับกุมตัวไวปัจจัยสำคัญที่ทำให้เขาถูกจับก็คือการละเลยต่อกองทัพญี่ปุ่นในระยะหลัง

ในคุก บลูย์เคียร์ ปฏิเสธที่จะสารภาพและไม่ยอมพูดอะไรที่เกี่ยวกับคดีด้วย[6] เขาถูกทรมานอย่างรุนแรงในคุก Lefortovo ในกรุงมอสโก[2] ซึ่งตามแหล่งข่าวแห่งหนึ่งระบุบว่าเขาถูกซ้อมจนตายในวันที่ 9 พฤศจิกายน พ.ศ. 2481[7]แม้ว่าจะมีแหล่งอื่นระบุบว่าเขาถูกยิงด้วยคำสั่งของสตาลิน[8] เมื่อผู้คนเริ่มถามว่าเขาอยู่ที่ไหนเจ้าหน้าที่จะบอกว่าเขาบัญชาการอยู่ในประเทศจีนโดยใช้นามแฝง[8] การตายของเขาได้รับการยืนยันอย่างเป็นทางการในปีพ.ศ. 2499 จากการกู้ชื่อเสียงจากนิกิตา ครุสชอฟ[2] ในปีพ.ศ. 2482 เจียงไคเช็กได้ถามถึงการหายไปของ บลูย์เคียร์ ในที่ประชุมกับสตาลินและถามว่าเขาจะกลับมาช่วยกองทัพเราได้ไหม สตาลินตอบว่านายพลถูกประหารชีวิตไปแล้วเพราะให้การช่วยเหลือแก่สายลับชาวญี่ปุ่น[9]

เขายังคงเป็นที่นิยมในรัสเซียและภาพยนตร์สารคดีเกี่ยวกับชีวิตของเขาและสิ่งพิมพ์หลายอย่างจากเรื่องเล่าของสมาชิกในครอบครัวบลูย์เคียร์[10]