การออกอากาศทางบนอินเทอร์เน็ตก่อนหน้านี้ถูกวิพากษ์วิจารณ์ว่าเป็นการเชื่อมต่อที่ไม่ดี และผู้ใช้ได้รับชมวีดีโอที่คุณภาพต่ำ นักวิจารณ์คนหนึ่งจากเดอะนิวยอร์กไทมส์สกล่าวถึงประสบการณ์จากการรับชมการออกอากาศบนอินเทอร์เน็ตในช่วงศตวรรษที่ 20 เขารู้สึกว่ากำลัง "ดูระบำเปลืองผ้าผ่านรูกุญแจ".

นักวิจารณ์บางคนได้อธิบายถึงการออกอากาศทางโทรทัศน์ในศตวรรษที่ 21 ว่าเป็นการลามกอนาจาร[24] [25]ขณะที่คนอื่นๆ อธิบายว่าเป็น "การพาณิชย์ในเชิงพาณิชย์" และการโฆษณาแบบอินฟอร์มเมอร์เชียล คณะกรรมการการสื่อสารรัฐบาลกลาง หรือเอฟซีซี ถูกร้องเรียนเรื่องนี้เป็นประจำทุกปี หลังจากออกอากาศในปี ค.ศ. 2001 อ้างถึงการแก้ไขครั้งแรกและระบุว่า "เรื่องที่เกี่ยวกับทางเพศหรืออวัยวะอื่นๆ ในลักษณะที่ไม่เหมาะสม ตามมาตรฐานชุมชนร่วมสมัยสำหรับสื่อออกอากาศ" จะไม่ได้ถูกออกอากาศ[26] ช่วงเริ่มต้นในปี ค.ศ. 2001 ทำให้สถานีโทรทัศน์ช่องเอบีซี ต้องเบลอในส่วนของชุดชั้นในสตรีของนางแบบ การกระทำดังกล่าวทำให้ผ่านมาตรฐานและแนวทางปฏิบัติด้านการออกอากาศ และถูกตั้งเรตระดับที่ TV-14[27] ในปี ค.ศ. 2002 องค์การสตรีแห่งชาติ ได้ออกมาประท้วง พร้อมกล่าวว่า "นี้คือสื่อลามกในเชิงพาณิชย์" พวกเขาเข้าร่วมประท้วงโดยสภาผู้ปกครองโทรทัศน์ และองค์กรตรวจสอบอื่นๆ ซีบีเอสจึงจัดเรตให้อยู่ระดับที่ TV-14 ซึ่งเป็นคำเตือนว่าการแสดงอาจมีเนื้อหาที่ไม่เหมาะสมสำหรับเด็กที่มีอายุต่ำกว่า 14 ปี อย่างไรก็ตาม บริษัทในเครือบางแห่งได้เลือกที่จะไม่ออกอากาศรายการในช่วงหลายปีที่ผ่านมา รวมถึงบริษัทในเครือฟิชเชอร์บรอดคาสติ้งในรัฐไอดาโฮ ในปี ค.ศ. 2009 สมาคมคุณธรรมอเมริกันได้ส่งจดหมายอีเมล์ ถึงสปอนเซอร์ของวิกตอเรียส์ซีเคร็ตแฟชั่นโชว์ คือ เอทีแอนด์ที, เคเอฟซี, เน็ตฟลิกซ์, นิคอน และ รีบอค[28] ว่าซีบีเอสได้อธิบายเหตุการณ์นี้ว่า "ซูเปอร์โบวล์ ของแฟชั่น"[29]