วิจิตรศิลป์ (อังกฤษ: fine art) เป็นศิลปะที่พัฒนาขึ้นเพื่อสุนทรียภาพหรือความงามเป็นหลัก ต่างจากศิลปะประยุกต์ ซึ่งสร้างขึ้นเพื่อประโยชน์ใช้สอย เช่น เครื่องปั้นดินเผาหรืองานโลหะส่วนใหญ่ในอดีต วิจิตรศิลป์มีห้าแขนงหลัก ประกอบด้วย จิตรกรรม, ประติมากรรม, สถาปัตยกรรม, ดนตรี และกวีนิพนธ์ กับศิลปะการแสดง ได้แก่ การละครและการเต้นรำ[1] รวมไปถึงภาพต้นแบบเก่าและการวาดเส้นนับว่าเป็นจิตรกรรม เช่นเดียวกับวรรณคดีรูปแบบร้อยแก้ว ที่นับว่าเป็นกวีนิพนธ์ ในปัจจุบัน วิจิตรศิลป์โดยทั่วไปจะรวมถึงรูปแบบที่ทันสมัยด้วย เช่น ภาพยนตร์, การถ่ายภาพ, การสร้างวิดีโอ/การลำดับภาพ, การออกแบบ และศิลปะเชิงแนวคิดคำจำกัดความของคำว่า วิจิตรศิลป์ คือ "ทัศนศิลป์ที่สร้างขึ้นเพื่อวัตถุประสงค์ด้านสุนทรียภาพและสติปัญญาโดยตัดสินจากความงามและความหมายเป็นหลัก โดยเฉพาะ จิตรกรรม, ประติมากรรม, การวาดเส้น, การระบายสีน้ำ, กราฟิก และสถาปัตยกรรม"[2] ในความหมายมีความแตกต่างระหว่างวิจิตรศิลป์และศิลปะประยุกต์ ตามที่เข้าใจกันมาแต่เดิม และเป็นที่เข้าใจกันในยุคปัจจุบันคือ การรับรู้คุณภาพความงามต้องใช้วิจารณญาณกลั่นกรอง หรือมีรสนิยมดี ซึ่งแตกต่างจากศิลปะนิยมและการบันเทิง[3]