วิลเลิม บาเรินตส์ (ดัตช์: Willem Barentsz; ประมาณ ค.ศ. 1550 – 20 มิถุนายน ค.ศ. 1597) เป็นนักเดินเรือ นักทำแผนที่ และนักสำรวจแถบอาร์กติกชาวดัตช์ เขาเป็นหนึ่งในผู้บุกเบิกการเดินทางสู่ดินแดนอาร์กติกในยุคแรก ๆในปี ค.ศ. 1594 เรือของบาเรินตส์ออกจากเกาะเตเซิล[1] พร้อมกับเรืออีก 2 ลำซึ่งแยกกันค้นหาเส้นทางเดินเรือทางเหนือผ่านทางด้านเหนือของไซบีเรียและด้านตะวันออกของเอเชีย เขาไปถึงชายฝั่งตะวันตกของกลุ่มเกาะโนวายาเซมลยาและแล่นเรือต่อไปทางทิศเหนือจนต้องกลับลงมาเมื่อเรือเดินทางไปเจอภูเขาน้ำแข็ง ในปีถัดมา บาเรินตส์ร่วมเดินทางไปกับเรือ 7 ลำ ผ่านช่องแคบระหว่างชายฝั่งไซบีเรียกับเกาะไวกัช แต่จำต้องเดินทางกลับหลังจากพบว่าทะเลคารากลายเป็นน้ำแข็ง[2] ความพยายามครั้งที่ 3 ในปี ค.ศ. 1596 ก็ล้มเหลวอีก ครั้งนี้เขาออกเดินทางไปกับเรือ 2 ลำซึ่งมียัน ไรป์ และยาโกบ ฟัน เฮมส์แกร์ก เป็นกัปตัน พวกเขาได้พบกลุ่มเกาะสฟาลบาร์ จากนั้นมุ่งหน้าไปยังกลุ่มเกาะโนวายาเซมลยา แต่เรือของบาเรินตส์ซึ่งมีเฮมส์แกร์กเป็นกัปตันก็ติดน้ำแข็งอยู่ริมชายฝั่งเกาะเหนือของกลุ่มเกาะ ลูกเรือจึงต้องใช้ชีวิตอยู่บนน้ำแข็งตลอดฤดูหนาว[3] เมื่อถึงเดือนมิถุนายนของปีถัดมา น้ำแข็งที่จับเรืออยู่ยังไม่คลายตัว พวกเขาจึงลงเรือเล็กออกไปในทะเล แต่บาเรินตส์ก็เสียชีวิตกลางทะเลขณะกำลังอ่านแผนที่[4] ไม่เป็นที่ทราบแน่ชัดว่าร่างของเขาถูกฝังบนเกาะเหนือหรือถูกทิ้งในทะเล[5]แม้ว่าความพยายามในการไปถึงโลกตะวันออกของบาเรินตส์จะไม่บรรลุผล แต่การเดินทางครั้งนี้ก็เป็นหนึ่งในการเดินทางครั้งสำคัญที่สุดของการสำรวจมหาสมุทรอาร์กติกในคริสต์ศตวรรษที่ 16 และเป็นการเดินทางครั้งแรกที่กลุ่มผู้สำรวจสามารถเผชิญหน้ากับฤดูหนาวในแถบขั้วโลกได้สำเร็จ ประสบการณ์ของพวกเขาเป็นประโยชน์แก่นักเดินเรือรุ่นหลังของเนเธอร์แลนด์ในการกำหนดเส้นทางการจับปลาและการล่าวาฬที่มีประสิทธิภาพทะเลแบเร็นตส์ (Barents Sea), เกาะแบเร็นตส์ (Barents Island) ในกลุ่มเกาะสฟาลบาร์ และบาเรนตส์บูร์ก (Barentsburg) นิคมชาวรัสเซียบนกลุ่มเกาะเดียวกันได้รับการตั้งชื่อดังกล่าวเพื่อเป็นเกียรติแก่วิลเลิม บาเรินตส์