วิศวกรอิเล็กทรอนิคส์มักจะมีระดับการศึกษาที่มีเมเจอร์ในด้านวิศวกรรมอิเล็กทรอนิกส์ ระยะเวลาของการศึกษามักจะเป็นสามหรือสี่ปีและปริญญาอาจจะกำหนดให้เป็นวิศวกรรมศาสตรบัณฑิต, หรือวิทยาศาสตร์บัณฑิตหรือปริญญาตรีสาขาวิทยาศาสตร์ประยุกต์หรือปริญญาตรีสาขาเทคโนโลยีขึ้นอยู่กับมหาวิทยาลัย

ปริญญาโดยทั่วไปจะประกอบด้วยฟิสิกส์, เคมี, คณิตศาสตร์, การบริหารโครงการและหัวข้อที่เฉพาะเจาะจงในวิศวกรรมไฟฟ้า หัวข้อดังกล่าวครอบคลุมส่วนใหญ่ของสาขาย่อยของวิศวกรรมอิเล็กทรอนิกส์ จากนั้นนักศึกษาเลือกที่จะมีความเชี่ยวชาญในหนึ่งหรือมากกว่าหนึ่งสาขาย่อยไปยังจุดสิ้นสุดของระดับ

บางวิศวกรอิเล็กทรอนิกส์ยังเลือกที่จะเรียนต่อในระดับที่สูงขึ้นเช่นวิทยาศาสตรมหาบัณฑิต (ปริญญาโท), ดุษฎีบัณฑิตสาขาวิศวกรรม (ปริญญาเอก), ด๊อกเตอร์ด้านวิศวกรรม (EngD) ปริญญาโทจะเปิดสอนในมหาวิทยาลัยอเมริกันและยุโรปบางส่วนเป็นปริญญาแรกและความแตกต่างของวิศวกรปริญญาตรีกับนักศึกษาระดับปริญญาโทและปริญญาเอกมักจะเป็นเรื่องยาก ในกรณีเหล่านี้ประสบการณ์เป็นสิ่งที่จะนำมาพิจาณา ปริญญาโทอาจประกอบด้วยทั้งการวิจัยหรือการเรียนการสอนหรือทั้งสองอย่าง หลักสูตรปรัชญาดุษฎีบัณฑิตประกอบด้วยองค์ประกอบการวิจัยที่สำคัญและมักจะถูกมองว่าเป็นจุดเริ่มต้นที่จะเป็นนักวิชาการ

ในประเทศส่วนใหญ่ระดับปริญญาตรีในสาขาวิศวกรรมแสดงให้เห็นถึงก้าวแรกของการรับรอง (certification) และหลักสูตรปริญญาของตัวเองได้รับการรับรองโดยองค์กรวิชาชีพ หลังจากจบหลักสูตรปริญญาที่ผ่านการรับรอง วิศวกรจะต้องผ่านข้อกำหนดอื่น ๆ อีกหลายอย่าง (รวมถึงประสบการณ์การทำงาน) ก่อนที่จะได้รับการรับรอง หลังจากได้รับการรับรองวิศวกรจะถูกกำหนดให้มีคำนำหน้าเป็นวิศวกรอาชีพ (ในประเทศสหรัฐอเมริกาแคนาดาและแอฟริกาใต้), หรือวิศวกรที่ได้รับอนุญาต (ในสหราชอาณาจักรไอร์แลนด์อินเดียและซิมบับเว), วิศวกรอาชีพที่ได้รับอนุญาต (ในออสเตรเลีย) หรือวิศวกรยุโรป (หลายประเทศในสหภาพยุโรป)

พื้นฐานของวิชาชีพเป็นศาสตร์ของฟิสิกส์และคณิตศาสตร์ซึ่งจะช่วยให้ได้รับทั้งคำอธิบายทั้งคุณภาพและปริมาณของวิธีการที่ระบบดังกล่าวทำงาน วันนี้งานวิศวกรรมส่วนใหญ่เกี่ยวข้องกับการใช้คอมพิวเตอร์และมันก็เป็นเรื่องธรรมดาที่จะใช้คอมพิวเตอร์ช่วยออกแบบและโปรแกรมซอฟต์แวร์การจำลองการออกแบบระบบอิเล็กทรอนิกส์ ถึงแม้ว่าส่วนใหญ่วิศวกรอิเล็กทรอนิกส์จะเข้าใจทฤษฎีวงจรพื้นฐาน, หลายทฤษฎีที่วิศวกรใช้โดยทั่วไปขึ้นอยู่กับงานที่พวกเขาทำ ตัวอย่างเช่นกลศาสตร์ควอนตัมและฟิสิกส์สถานะของแข็งอาจจะมีความเกี่ยวข้องกับวิศวกรที่ทำงานเกี่ยวกับ VLSI แต่ส่วนใหญ่จะไม่เกี่ยวข้องกับวิศวกรที่ทำงานด้วยระบบไฟฟ้าที่มองเห็นด้วยตาเปล่า