วิหารสร้างขึ้นด้วยสถาปัตยกรรมอะเคเมนิด ด้วยงานก่ออิฐถือปูน ตามการออกแบบโดยสถาปนิกจากบอมเบย์ ลักษณะการออกแบบของวิหารคล้ายคลึงกับวิหารระดับออแตชเบฮ์รอมในอินเดีย โดยรอบของวิหารเป็นสวนที่มีต้นผลไม้[7] ประตูทางเข้าของวิหารมีรูปของพระอะฮูระมาซดาติดตั้งอยู่บนเหนือประตู[8]

ไฟศักดิ์สิทธิ์ในวิหารประดิษฐานอยู่หลังกระจก ห้องที่มีไฟศักดิ์สิทธิ์นี้อนุญาตให้เฉพาะศาสนิกชนของโซโรอัสเตอร์เข้าไปได้เท่านั้น คนนอกศาสนาสามารถมองไฟได้จากนอกห้องกระจก[9] ไฟนี้เผาไหม้อยู่ในเตาบรอนซ์ขนาดใหญ่ โดยมีบุคคลที่เรียกว่า "ฮีร์โบด" (Hirbod) เป็นผู้ดูแลรับผิดชอบ[10]

ออแก รูสแตม โนชีแรแวน เบลีแวนี (Aga Rustam Noshiravan Belivani) แห่งชารีฟาบาด ระบุว่าแอนจูแมนีแนซีรี (Anjuman-i Nasiri; เจ้าหน้าที่ทางศาสนาโซโรอัสเตอร์ที่มาจากการเลือกตั้ง) ได้เปิดวิหารไฟสู่สาธารณชนที่รวมถึงคนที่ไม่ใช่ศาสนิกชนของโซโรอัสเตอร์นับตั้งแต่ทศวรรษ 1960 เป็นต้นมา[11] ตามธรรมเนียมแล้วนิยมสร้างวิหารไฟให้อยู่ติดแหล่งน้ำธรรมชาติเพื่อให้เป็นการครบธาตุทั้งสี่ (ดิน น้ำ ลม ไฟ) แต่วิหารไฟนี้ไม่ได้อยู่ใกล้แหล่งน้ำใด ๆ จึงมีการสร้างสระน้ำด้านหน้าแทน