วุฒิสภาแคนาดา (อังกฤษ: Senate of Canada; ฝรั่งเศส: Sénat du Canada) คือสภาสูงในรัฐสภาแคนาดา โดยมีแบบแผนมาจากสภาขุนนางในสหราชอาณาจักร ประกอบด้วยสมาชิกจำนวน 105 คนมาจากการแต่งตั้งโดยผู้สำเร็จราชการตามคำแนะนำของนายกรัฐมนตรี[1] การจัดสรรที่นั่งแบ่งตามภูมิภาค ได้แก่ ภูมิภาคทั้งสี่ คือ ออนแทรีโอ ควิเบก ภูมิภาคริมทะเล และแคนาดาตะวันตก โดยแต่ละภูมิภาคมีวุฒิสภาภาคละ 24 คน โดยอีกเก้าที่นั่งจัดสรรให้แก่เมืองส่วนที่เหลือ ได้แก่ นิวฟันด์แลนด์และแลบราดอร์จำนวน 6 คน และดินแดนในแคนาดาเหนืออีกสามแห่ง แห่งละ 1 คน สมาชิกวุฒิสภามีวาระตลอดชีพโดยดำรงตำแหน่งจนเกษียณอายุราชการที่ 75 ปีบริบูรณ์ในขณะที่วุฒิสภานั้นคือสภาสูง ส่วนสภาสามัญชนคือสภาล่าง แต่ไม่ได้หมายความว่าวุฒิสภาจะมีบทบาทอำนาจสูงกว่าแต่อย่างใด ถึงแม้ว่าตามพิธีการแล้วลำดับโปเจียมของสมาชิกวุฒิสภาจะมาก่อนสมาชิกสภาสามัญชน แต่ในทางปฏิบัติแล้วสภาสามัญชนมีบทบาทหลักที่สำคัญกว่า นายกรัฐมนตรีและคณะรัฐมนตรีจะต้องมีความรับผิดชอบต่อสภาสามัญชนเพียงแห่งเดียว และจะสามารถดำรงอยู่ในอำนาจได้เมื่อได้รับความไว้วางใจจางสภาสามัญชน รัฐสภาประกอบด้วยทั้งสองสภาและพระมหากษัตริย์ (ซึ่งมีผู้สำเร็จราชการเป็นอุปราชผู้แทนพระองค์โดยตำแหน่ง)ในการนิติบัญญัตินั้น จะต้องได้รับเสียงลงมติเห็นชอบโดยทั้งสองสภาเพื่อสามารถจะผ่านร่างกฎหมายได้ และดังนั้นวุฒิสภาสามารถตีตกร่างกฎหมายที่ผ่านโดยสภาสามัญชนได้ ระหว่าง ค.ศ. 1867 ถึง ค.ศ. 1987 วุฒิสภาตีตกร่างกฎหมายน้อยกว่าสองฉบับต่อปี แต่ได้เพิ่มจำนวนสูงขึ้นในปีหลัง[2] ถึงแม้ว่าการนิติบัญญัติสามารถเสนอร่างได้โดยจากทั้งสองสภา แต่ร่างกฎหมายส่วนมากล้วนมาจากสภาสามัญชน โดยมีวุฒิสภาทำหน้าที่เป็นดั่งสภาที่ "พิจารณารอบสองในแบบที่สร่างเมาแล้ว" (ตามคำเรียกของจอห์น เอ. แม็กโดนัลด์ นายกรัฐมนตรีคนแรกของแคนาดา)[3]