ษะมูดเป็นสมาพันธ์ชนเผ่าทางภาคตะวันตกเฉียงเหนือของคาบสมุทรอาหรับ ถูกกล่าวถึงในข้อมูลของขาวอัสซีเรียในสมัยของซาร์กอนที่ 2 ชื่อเผ่ายังคงปรากฏในเอกสารมาถึงคริสต์ศตวรรษที่ 4 แต่ในคริสต์ศตวรรษที่ 6 พวกเขาถูกระบุว่าเป็นกลุ่มที่สูญหายไปเมื่อนานมาแล้ว[6]: 81 

รายงานจากอัลกุรอาน เมืองที่ศอเลียะห์เดินทางไปนั้นคืออัลฮิจญร์[7] ซึ่งตรงกับเมืองเฮกราของชาวแนบาเทีย[8] ตัวเมืองได้ชื่อเสียงในช่วงคริสต์ศตวรรษแรก เพราะเป็นสถานที่สำคัญในการค้าขายด้วยคาราวานระดับภูมิภาค[9] สิ่งก่อสร้างที่อยู่ติดกับเมืองคือสุสานที่ตกแต่งบนหินขนาดใหญ่ ซึ่งถูกใช้โดยกลุ่มสมาชิกทางศาสนาหลายกลุ่ม[6]: 146  ต่อมาสถานที่นี้ถูกทอดทิ้งไปในช่วงหนึ่งของสมัยโบราณ แล้วค่อยแทนที่ด้วยอัลอุลา[10] สถานที่นี้เป็นที่รู้จักในชื่อมะดาอินศอเลียะห์มาตั้งแต่สมัยมุฮัมมัด โดยนำชื่อมาจากนบีศอเลียะห์[11]

นอกจากศาสนาอิสลามกับบาไฮแล้ว ศอเลียะห์ไม่ได้รับการกล่าวถึงในคัมภีร์อื่น ๆ ของศาสนาอับราฮัมหรือประวัติศาสตร์ร่วมสมัยอื่นอีกเลย แต่รายงานการทำลายล้างของษะมูดอาจเป็นที่รู้จักในอาระเบียโบราณ ชื่อเผ่าถูกใช้ในกวีอาหรับโบราณในเชิงอุปมัยว่า "ความไม่คงทนของทุกสิ่ง"[6]: 223–24