สถาปัตยกรรมกูกี (อังกฤษ: Googie architecture; /ˈɡuːɡi/ goo-ghee[1]) เป็นรูปแบบหนึ่งของสถาปัตยกรรมฟิวเชอริสต์ ที่ได้รับอิทธิพลจากวัฒนธรรมรถยนต์, เครื่องบินเจ็ต และ สเปซเอจ กับ อะทอมิกเอจ[2] โดยเริ่มต้นในแคลิฟอร์เนียใต้ควบคู่ไปกับสถาปัตยกรรมแบบสตรีมไลน์มอเดอร์นของทศวรรษ 1930s กูกีเริ่มเป็นที่นิยมไปทั่วสหรัฐในปี 1945 ถึงต้นทศวรรษ 1970s[3]สถาปัตยกรรมแบบกูกีเป็นที่นิยมในโมเต็ล, คอฟฟีเฮาส์ และปั๊มน้ำมัน ต่อมารูปแบบกูกีกลายเป็นที่รู้จักในวงกว้างในฐานะสไตล์มิดเซนจูรีมอเดิร์น ด้วยองค์ประกอบที่เป็นตัวแทนของสุนทรียภาพแบบพอพพูลูกซ์[4][5] ดังที่พบในทีดับเบิลยูเอเทอร์มินอล โดยเอโร ซาริเนน คำว่า Googie มาจากกูกีส์คอฟฟีช็อป (ปัจจุบันปิดกิจการไปแล้ว) ในฮอลลีวูด[6] designed by John Lautner.[7] รูปแบบสถาปัตยกรรมที่คล้ายคลึงกันนี้จึงอาจเรียกว่า พ็อพพูลูกซ์ (Populuxe) หรือ ดูว็อพ (Doo Wop)[8][9]องค์ประกอบของกูกีประกอบด้วยหลังคาโค้งขึ้นบน (upswept roofs), เส้นโค้ง (curvaceous), รูปเรขาคณิต และการใช้กระจก, เหล็กกล้า กับ ไฟนีออนเป็นหลัก นอกจากนี้ลักษณะของกูกียังมีลักษณะของการออกแบบแบบสเปซเอจ และสัญลักษณ์ของการเคลื่อนไหว เช่น บูมเมอแรง, จานบิน, ภาพไดอาแกรมของอะตอมและพาราโบลา ไปถึงการออกแบบแบบไร้รูปแบบเช่น พาราลเลโลแกรมแบบ "ซอฟต์" และพาเลทมอทิฟของศิลปิน ลักษณะทางศิลปะเช่นนี้เป็นตัวแทนถึงความตื่นเต้นของสังคมอเมริกันต่อสเปซเอจ และความมุ่งเน้นทางการตลาดต่อการออกแบบแบบล้ำยุค เช่นเดียวกับรูปแบบอาร์ตเดโกแห่งทศวรรษ 1910s–1930s สถาปัตยกรรมกูกีเริ่มเสื่อมมูลค่าลงไปตามกาลเวลา และอาคารหลายแห่งที่สร้างด้วยแบบกูกีก็ถูกทิ้งร้างและทำลาย ตัวอย่างของสถาปัตยกรรมกูกีบางส่วนที่ยังได้รับการอนุรักษ์อยู่ เช่น แมคดอนัลด์สาขาแรกในเมืองดาวนี รัฐแคลิฟอร์เนีย