บทความนี้ใช้ระบบคริสต์ศักราช เพราะอ้างอิงคริสต์ศักราชและคริสต์ศตวรรษ หรืออย่างใดอย่างหนึ่งสถาปัตยกรรมฟื้นฟูกรีก (อังกฤษ: Greek Revival architecture) คือขบวนการทางสถาปัตยกรรมของปลายคริสต์ศตวรรษที่ 18 จนถึงต้นคริสต์ศตวรรษ 19 ที่เกิดขึ้นทางตอนเหนือของยุโรปและสหรัฐอเมริกา สถาปัตยกรรมฟื้นฟูกรีกเป็นผลมาจากขบวนการกรีกนิยม (Hellenism) ที่อาจจะเห็นได้ว่าเป็นขั้นตอนสุดท้ายของการพัฒนามาสู่สถาปัตยกรรมฟื้นฟูคลาสสิกก็ได้ คำว่าสถาปัตยกรรมฟื้นฟูกรีกใช้เป็นครั้งแรกโดยชาร์ลส์ โรเบิร์ต คอคเคอเรลล์ในบทปาฐกถาที่ให้เมื่อเป็นศาสตราจารย์ทางสถาปัตยกรรมที่ราชสถาบันศิลปะเมื่อปี ค.ศ. 1842[1]การมีโอกาสได้เห็นและได้ศึกษาสิ่งต่าง ๆ เกี่ยวกับกรีซทำให้นักสถาปัตย์-โบราณคดีของสมัยนั้นได้มีโอกาสศึกษาขบวนการของลักษณะดอริค และ ลักษณะไอโอนิค เช่นตัวอย่างที่พบในรัสเซีย, โปแลนด์, ลิทัวเนีย, และ ฟินแลนด์ การใช้สถาปัตยกรรมฟื้นฟูกรีกของแต่ละประเทศเป็นการแสดงออกซึ่งความเป็นชาตินิยมของแต่ละท้องถิ่นและคุณธรรมของสังคม โดยเฉพาะในเยอรมนีและสหรัฐอเมริกา ที่ถือว่าเป็นการแสดงถึงความเป็นอิสระจากความเกี่ยวข้องกับสถาบันศาสนาและสถาบันเจ้าขุนมูลนายรสนิยมของทุกอย่างที่เกี่ยวกับกรีก ที่รวมทั้งเฟอร์นิเจอร์และการตกแต่งภายในมาถึงจุดสูงสุดเมื่อต้นคริสต์ศตวรรษ 19 เมื่องานออกแบบของทอมัส โฮพที่มีอิทธิพลต่อลักษณะการตกแต่งหลายแบบที่มีชื่อต่าง ๆ กันที่รวมทั้งแบบฟื้นฟูคลาสสิก, แบบเอ็มไพร์, จักรวรรดิรัสเซีย และรีเจนซี การพัฒนาของสถาปัตยกรรมฟื้นฟูกรีกของแต่ละประเทศก็แตกต่างกันออกไป และดำเนินต่อมาจนถึงสงครามกลางเมืองอเมริกา (คริสต์ทศวรรษ 1860) หรือบางที่ก็เป็นนานหลังจากนั้นเช่นในสกอตแลนด์เป็นต้น