ชีวิตโชกโชนมาตั้งแต่เด็ก ๆ เกเรพอตัว แต่เรียนดี พ่อแม่จึงไม่ว่า จบม.6 ที่กาญจนบุรี เข้ามาเรียนช่างกลปทุมวันที่กรุงเทพฯ โดยแม่พามาฝากให้อยู่กับคนบ้านเดียวกันซึ่งเปิดโรงงานเครื่องยนต์แถวท่าพระ ฉะนั้น เขาจึงต้องช่วยทำงานหลังจากกลับจากโรงเรียน ภายหลังมีเพื่อนมากขึ้นก็เลยชวนกันซนแหลก จนเรียนไม่จบ ออกจากช่างกลฯตั้งแต่ปี 2 เลยต้องไปเป็นกระเป๋ารถสองแถวกรุงเทพ-หัวหิน ชีวิตตอนนั้นไม่เป็นโล้เป็นพาย มีเมียตั้งแต่อายุ 19-20 ปี มีลูกสาว 1 คน ลูกชาย 1 คน ตอนหลังโดนเกณฑ์ทหาร พอออกมาแล้ว บวชให้แม่

เมื่อแม่เสียชีวิตก็ไปทำงานที่โคราช ทำบาร์หากินกับทหารอเมริกัน เลยมีเส้นสายรู้จักกับคนอเมริกันเยอะ สุดท้ายได้ไปเรียนที่อเมริกา เรียนบริหารธุรกิจจนจบ กลับมาก็เป็นผู้จัดการบาร์อย่างเก่า หลังจากเลิกกับภริยาคนแรกแล้ว ต่อมามีเมียอีกคน (อายุไล่เลี่ยกับลูกสาวคนแรก!) มีลูกชายอีก 1 คน

ตอนเป็นผู้จัดการอยู่บาร์เดอะซัน พัฒน์พงษ์ ได้รู้จักคนในวงการหนังเยอะ มีเพื่อนเช่น กรุง ศรีวิไล, สรพงศ์ ชาตรี, ลักษณ์ อภิชาติ, ฤทธิ์ ลือชา, เศรษฐา ศิระฉายา, ภูมิ พัฒนายุทธ, ดามพ์ ดัสกร, วินิจ ภักดีวิจิตร เลยได้มาเล่นหนังในที่สุด

ข้อมูลจากหนังสือดาราภาพยนตร์ ปี 2523 และไดอารี่คู่ชีวิต ปี 2520 เผยแพร่​โดย ThaiMoviePosters

ในบั้นปลายชีวิตเมื่อไม่มีงานแสดง ได้รับการช่วยเหลือจากเพื่อนสนิทให้ดูแลคิวรถ​ลีมูซีน ที่สนามบินสุวรรณภูมิ และถึงแก่กรรมในปลายปี พ.ศ. 2551 ที่โรงพยาบาลเกษมราษฎร ด้วยอาการป่วยเส้นเลือดในสมองตีบ พิธีฌาปนกิจมีขึ้นที่วัดลาดพร้าว[1]