ในสหรัฐ สวาต (อังกฤษ: SWAT) หรือ หน่วยอาวุธและยุทธวิธีพิเศษ (Special Weapons and Tactics) เป็นหน่วยบังคับใช้กฎหมายซึ่งใช้ความเชี่ยวชาญหรือเครื่องมือและยุทธวิธีทางทหาร โดยได้รับการก่อตั้งขึ้นครั้งแรกในคริสต์ทศวรรษ 1960 เพื่อควบคุมการจลาจลหรือการเผชิญหน้าที่รุนแรงกับอาชญากร จำนวนและการใช้งานของหน่วยสวาตเพิ่มขึ้นในช่วงคริสต์ทศวรรษ 1980 และคริสต์ทศวรรษ 1990 ในช่วงสงครามยาเสพติดและต่อมาหลังจากเหตุการณ์วินาศกรรม 11 กันยายน ในสหรัฐตั้งแต่ปี ค.ศ. 2005 หน่วยสวาตได้รับการเรียกใช้ถึง 50,000 ครั้งของทุกปี เกือบ 80 เปอร์เซ็นต์ของจำนวนดังกล่าวในหมายค้น ส่วนใหญ่สำหรับคดีสารเสพติด หน่วยสวาตมีการติดตั้งอาวุธยุทโธปกรณ์แบบทหารมากขึ้นและได้รับการฝึกฝนให้ปรับใช้กับภัยคุกคามจากการก่อการร้าย, เพื่อการควบคุมฝูงชน, การชิงตัวประกัน และในสถานการณ์ที่เกินความสามารถของการบังคับใช้กฎหมายทั่วไป ซึ่งบางครั้งถือว่า "มีความเสี่ยงสูง" ประเทศอื่น ๆ ได้พัฒนาหน่วยตำรวจพิเศษกึ่งทหาร (PPU) ของตัวเอง ซึ่งได้รับการอธิบายว่าเป็นหรือเทียบเท่ากับกองกำลังหน่วยสวาตหน่วยสวาตมักมีอาวุธปืนพิเศษรวมถึงปืนกลมือ, ปืนเล็กยาวจู่โจม, ปืนลูกซองปราบจลาจล, ปืนไรเฟิลซุ่มยิง, ปืนปราบจลาจล, สารปราบจลาจล, แก๊สน้ำตา, ควัน และระเบิดสตัน นอกจากนี้ พวกเขาอาจใช้อุปกรณ์พิเศษรวมถึงชุดเกราะหนัก, โล่กันกระสุน, เครื่องมือเปิดทางเข้า, ยานเกราะ, กล้องส่องกลางคืน และอุปกรณ์ตรวจจับความเคลื่อนไหวสำหรับการกำหนดตำแหน่งของตัวประกันหรือผู้จับตัวประกัน ภายในสิ่งปลูกสร้างที่ปิดไว้