การจลาจลและความขัดแย้งทางการเมืองของคริสต์ทศวรรษ 1960

ตามพจนานุกรมประวัติศาสตร์ของการบังคับใช้กฎหมาย (Historical Dictionary of Law Enforcement) คำว่า "สวาต" (SWAT) นำมาใช้เป็นคำย่อสำหรับ "หน่วยอาวุธและยุทธวิธีพิเศษ" (Special Weapons and Tactics) ที่จัดตั้งขึ้นในฐานะหน่วยผู้เชี่ยวชาญ 100 คนในปี ค.ศ. 1964 โดยกรมตำรวจฟิลาเดลเฟียเพื่อเป็นการตอบโต้การปล้นธนาคารที่เพิ่มขึ้นอย่างน่าตกใจ วัตถุประสงค์ของหน่วยนี้คือการตอบสนองอย่างรวดเร็วและเด็ดขาดต่อการปล้นธนาคารในขณะที่พวกเขากำลังดำเนินการอยู่ โดยการใช้เจ้าหน้าที่ที่ได้รับการฝึกฝนมาเป็นพิเศษจำนวนมากซึ่งใช้อาวุธดีเลิศจำนวนหนึ่ง ยุทธวิธีใช้ได้ผล และต่อมาก็มีการแก้ไขปัญหาประเภทอื่น ๆ ที่เกี่ยวข้องกับอาชญากรติดอาวุธหนัก[2][3] สารวัตรกรมตำรวจลอสแอนเจลิส (LAPD) ดาริล เกตส์ ได้กล่าวว่าเขาคิดไว้ว่า "สวาต" เป็นคำย่อของ "ทีมจู่โจมอาวุธพิเศษ" (Special Weapons Attack Team) ในปี ค.ศ. 1967 แต่ภายหลังได้ยอมรับในฐานะ "หน่วยอาวุธและยุทธวิธีพิเศษ" ตามคำแนะนำของปลัด เอ็ดเวิร์ด เอ็ม. เดวิส[4]

กรมตำรวจลอสแอนเจลิสได้รับการส่งเสริมเป็นที่รู้จักในฐานะทีมสวาตด้วยเหตุผลหลายประการ หลังจากการถือชาติพันธุ์ที่ต้องสงสัยในการจลาจลวัตส์ที่ลอสแอนเจลิสเมื่อเดือนสิงหาคม ค.ศ. 1965 กรมตำรวจลอสแอนเจลิสเริ่มพิจารณายุทธวิธีที่สามารถใช้เมื่อเผชิญกับความไม่สงบ, การจลาจล หรือความรุนแรงอย่างกว้างขวางในเมือง ดาริล เกตส์ ซึ่งเป็นผู้นำการตอบโต้ของกรมตำรวจลอสแอนเจลิสต่อการจลาจล จะเขียนในภายหลังว่าตำรวจในเวลานั้นไม่ได้เผชิญกับม็อบเดียว แต่เป็น "ผู้คนที่โจมตีจากทุกทิศทุกทาง"[4] ส่วนศาสตราจารย์ คริสเตียน พาเรนตี จากมหาวิทยาลัยนิวยอร์ก เขียนว่าทีมสวาตนั้นเดิมทีคิดว่าเป็น "ป้อมปราการต่อต้านความไม่สงบในเมือง"[5]:112

อีกเหตุผลสำหรับการสร้างทีมสวาตก็คือความกลัวของมือปืนสันโดษหรือที่ปิดกั้น ซึ่งอาจให้ผลดีกว่าตำรวจในการยิง ดังที่เกิดขึ้นในออสตินกับชาลส์ วิทแมน[4]

หลังจากที่กรมตำรวจลอสแอนเจลิสก่อตั้งทีมสวาตของตัวเอง หน่วยงานบังคับใช้กฎหมายหลายแห่งทั่วสหรัฐได้จัดตั้งหน่วยงานเฉพาะของตนเองขึ้นภายใต้ชื่อที่หลากหลาย เกตส์ได้อธิบายในอัตชีวประวัติของเขา ชีฟ: มายไลฟ์อินเดอะแอลเอพีดี ว่าเขาไม่ได้พัฒนายุทธวิธีหน่วยสวาตหรืออุปกรณ์ที่เกี่ยวข้องและมักจะโดดเด่น แต่เขาสนับสนุนแนวคิดพื้นฐาน พยายามเพิ่มขีดความสามารถให้แก่คนของเขาในการพัฒนา และโดยทั่วไปแล้วพวกเขาก็ให้กำลังใจ[6][7]