สะพานท่านางสังข์มีตำนานมาก่อนก็คือมีสามีภรรยาคู่หนึ่งอาศัยอยู่ริมน้ำ ทั้งคู่รักกันมากจนมาวันหนึ่งนางสังข์ผู้เป็นภรรยาก็เจ็บท้องคลอดลูกตอนเวลาดึก สามีจึงรีบไปตามหมอตำแยมาทำคลอด และให้เพื่อนบ้านใกล้เคียงช่วยต้มน้ำร้อนและเตรียมยาไว้ให้ ในขณะที่สามีเดินทางไปตามหมออย่างรวดเร็วนั้นก็ต้องผ่านคลองที่มีน้ำเชี่ยวเค้าก็เลยต้องว่ายน้ำข้ามคลองเพื่อไปตามหมอแต่โชคร้ายเค้าถูกน้ำพัดแล้วจมหายไป วันต่อมามีคนได้พบศพของสามีของนางสังข์ก็ได้แจ้งให้ทุกคนรู้ เมื่อนางสังข์ทราบข่าวก็เสียใจมากและรอคอยวันที่จะได้พบกับสามีเธอ ก่อนตายเธอได้บอกว้าว่าให้นำบ้านและสิ่งของๆเธอไปจำนำและเอาเงินไปสร้างสะพานเพราะเธอไม่อยากให้ใครต้องประสบเคราะห์ร้ายอย่างนี้ ชาวบ้านจึงทำตามที่นางบอกแล้วตั้งชื่อสะพานว่า “สะพานท่านางสังข์” จนมาถึงปัจจุบันสะพานได้มีการเปลี่ยนแปลงจากสะพานไม้มาเป็นสะพานเหล็กและครั้งล่าสุดมาเป็นซีเมนต์ รวมถึงสะพานนี้ยังมีความสำคัญในประวัติศาสตร์ของชาติไทยด้วย เนื่องจากเป็นที่ต่อสู้ ระหว่างทหารญี่ปุ่น กับ ยุวชนทหารโรงเรียนศรียาภัย ในสงครามโลกครั้งที่ 2 )