ในพระสุตตันตปิฎก สังยุตตนิกาย ขันธวารวรรค สัตตสูตร พระโคตมพุทธเจ้าตรัสกับพระราธะ อธิบายความหมายของ "สัตว์" ว่าหมายถึง บุคคลผู้ข้องติดอยู่ในความพอใจ ความกำหนัด ความเพลิดเพลิน ความทะยานอยากในขันธ์ เหมือนเด็กที่ยังสนุกกับการเล่นปั้นดินเป็นบ้าน จึงอาลัย อยากเล่น หวงแหน ยึดถือบ้านดินนั้น ไม่ยอมให้ใครมาแตะต้อง ต่อเมื่อเบื่อแล้วจึงรื้อทำลายบ้านนั้นด้วยมือและเท้าของตนเอง แล้วทรงสอนให้พระราธะพิจารณารื้อทำลายขันธ์ 5 จนไม่มีความยินดี สิ้นตัณหา นั่นคือนิพพาน[6]