สามเจ้าผู้พรองจะผูกขาดอยู่แต่ในบุคคลตระกูลเดียวกันตามปกติตำแหน่งนี้สืบจากบิดาจนถึงบุตร แต่กษัตริย์ก็ทรงมีสิทธิที่จะเลือกสมาชิกคนหนึ่งคนใดในตระกูลนั้นแทนก็ได้หรืออาจจะปลดขุนนางออกก็ทรงทำได้ แต่เดิมเมื่อก่อตั้งอาณาจักรอาหมเจ้าหลวงเสือก่าฟ้าทรงสถาปนาตำแหน่งนายทหารชั้นผู้ใหญ่สองตำแหน่ง คือ เถ้าเมืองหลวง และเจ้าพรองเมือง แต่ในรัชสมัยของเจ้าฟ้าเสือห่มเมือง ได้แต่งตั้งตำแหน่ง เจ้าสึงหลวง ขึ้นอีกหนึ่งตำแหน่ง ซึ่งผู้ที่ได้รับตำแหน่งคนแรกก็คืออนุชาต่างชนนีของพระองค์เอง แต่ภายหลังตำแหน่งดังกล่าวตกไปอยู่กับบุคคลที่มิใช่ชาวอาหม[2]

สามเจ้าผู้พรองแต่ละคนได้รับมอบชาวอาหมหลายครัวเรือนในอยู่ในการครอบครอง คนเหล่านี้ขึ้นตรงต่อเจ้าผู้พรองผู้เป็นนาย ขุนนางอื่นจะพิจารณาพิพากษาลงโทษไม่ได้ ตามคำบอกเล่าของ เดวิด สกอต เจ้าผู้พรองทั้งสามใช้จ่ายเงินสำหรับไพร่ (paiks) 10,000 คน เป็นจำนวนเงิน 90,000 รูปีต่อหนึ่งปี

อนึ่งชื่อตำแหน่ง เถ้าเมืองหลวง นั้น ใกล้เคียงกับตำแหน่ง "เถ้าหลวง" หรือ "เถ้าเมือง" ซึ่งเป็นตำแหน่งข้าราชการของอาณาจักรล้านนาในอดีต[3][4]