เรื่องราวของตาหลานที่มีรายละเอียดอันอ่อนโยน ของชีวิต ซึ่งดำเนินไปตามวิถีโลก บอกเล่าถึงความผูกพันของคนสองวัย คือ กายในวัยที่กำลังเรียนรู้เพื่อความเข้มแข็ง กับตาคำผู้ซึ่งผ่านประสบการณ์ชีวิตอันเข้มข้นและมองทุกอย่างผ่านสายตาอันลึกซึ้งแหลมคม การดำรงอยู่และเติบโตขึ้นของกายสวนทางกับความร่วงโรยและการจากพรากของตาคำแต่เรื่องราวระหว่างบรรทัด นั้นเองที่ทำให้กายและผู้อ่านได้ค้นพบความหมายของชีวิตผ่านสายลมกับทุ่งหญ้าอันงดงามในความเป็นจริง