สายสีเขียว_(องค์การขนส่งอ่าวแมสซาชูเซตส์)
สายสีเขียว_(องค์การขนส่งอ่าวแมสซาชูเซตส์)

สายสีเขียว_(องค์การขนส่งอ่าวแมสซาชูเซตส์)

รถไฟใต้ดินบอสตัน สายสีเขียว เป็นเส้นทางรถไฟฟ้ารางเบาในระบบการคมนาคมอ่าวแมสซาชูเซตส์ นครบอสตัน รัฐแมสซาชูเซตส์ สหรัฐอเมริกา เป็นเส้นทางที่เก่าแก่ที่สุด รู้จักกันในชื่อ "เดอะที" ทางวิ่งส่วนใหญ่เป็นทางใต้ดินและเสมอระดับ ผู้โดยสาร 221,900 คนต่อวัน[1] ได้ใช้สีเขียวประจำเส้นทางในปี ค.ศ. 1967[4] และมีสายย่อยอีก 4 สาย ได้แก่ สายย่อย B, C, D และ E

สายสีเขียว_(องค์การขนส่งอ่าวแมสซาชูเซตส์)

ขบวนรถ Kinki Sharyo Type 7
AnsaldoBreda Type 8
รูปแบบ รถไฟฟ้ารางเบา
Character ใต้ดิน, เสมอระดับ, ยกระดับ
ระบบจ่ายไฟ เหนือหัว
เจ้าของ MBTA
จำนวนสถานี 66
ผู้โดยสารต่อวัน 221,900 คน[1]
เส้นทาง
  • "B"
  • "C"
  • "D"
  • "E"
เปิดเมื่อ ค.ศ. 1897
Minimum radius 10 m (32.808 ft)[3]
ที่ตั้ง บอสตัน
รางกว้าง 4 ft 8 1⁄2 in (1,435 mm) สแตนดาร์ดเกจ
ระยะทาง 23 ไมล์ (37 กิโลเมตร)[2]
ปลายทาง ฝั่งตะวันออก:
สถานีเลชเมียร์ (E)
สถานีนอร์ท (C)
สถานีกอฟวึ่นเมนต์เซ็นเตอร์ (B, D)
ฝั่งตะวันตก:
สถานีวิทยาลัยบอสตัน (B)
สถานีคลีฟแลนด์เซอร์เคิล (C)
สถานีริเวอร์ไซด์ (D)
สถานีเฮลท์สตรีท (E)
ผู้ดำเนินงาน MBTA

ใกล้เคียง

สายสีแดง (องค์การขนส่งอ่าวแมสซาชูเซตส์) สายสี่เล็ก น.ศรีผึ้ง สายสีส้ม (องค์การขนส่งอ่าวแมสซาชูเซตส์) สายสีเขียว (องค์การขนส่งอ่าวแมสซาชูเซตส์) สายสีน้ำเงิน (องค์การขนส่งอ่าวแมสซาชูเซตส์) สายสีเขียว (องค์การขนส่งมวลชนมหานครแอตแลนตา) สายสีทอง (องค์การขนส่งมวลชนมหานครแอตแลนตา) สายสีลม สายสีแดง (องค์การขนส่งมวลชนมหานครแอตแลนตา) สายสีน้ำเงิน (องค์การขนส่งมวลชนมหานครแอตแลนตา)

แหล่งที่มา

WikiPedia: สายสีเขียว_(องค์การขนส่งอ่าวแมสซาชูเซตส์) http://www.apta.com/resources/statistics/Documents... http://www.harvardsquare.com/History/Glimpses/Tran... http://www.mbta.com/schedules_and_maps/subway/line... http://www.mbta.com/uploadedfiles/documents/Bluebo... http://www.greenlineextension.org http://www.jphs.org/transportation/streetcars-in-j... http://onlinepubs.trb.org/Onlinepubs/tcrp/tcrp_rpt... https://web.archive.org/web/20110308013110/http://... https://commons.wikimedia.org/wiki/Category:MBTA_G...