มักพบสาลี่พลิมัทเติบโตขึ้นในพุ่มไม้ทึบและป่าเปิด ที่มีสภาพอากาศหนาวเย็นในที่ราบลุ่มและเนินเขา

ประชากรในอังกฤษ

สาลี่พลิมัทได้รับชื่อภาษาอังกฤษจากพื้นที่ที่พบครั้งแรกในพลิมัทในปี พ.ศ. 2414 โดยนักธรรมชาติวิทยาในท้องถิ่น ที.อาร์.อาร์เชอร์ บริกส์

ในสหราชอาณาจักร พืชชนิดนี้หายากมากและพบเฉพาะในสองพื้นที่ – พลิมัทและทรูโร ความหลากหลายทางพันธุกรรมของสปีชีส์ในสหราชอาณาจักรนั้นต่ำมาก โดยที่ประชากรสองกลุ่มที่กระจัดกระจายอย่างกว้างขวางนั้นมีความเหมือนกันทางพันธุกรรม ซึ่งบ่งชี้ว่าประชากรกลุ่มหนึ่งถูกสร้างขึ้นจากการโคลนที่นำมาจากอีกกลุ่มหนึ่ง (ด้วยการปักชำหรือตอนกิ่ง)[5]

อย่างไรก็ตามการขาดความหลากหลายทางพันธุกรรมนี้เป็นภัยคุกคามต่อประชากร เนื่องจากยากต่อการแพร่พันธุ์ด้วยเมล็ด (เมล็ดลีบ) ปัจจุบันมีความพยายามอนุรักษ์ประชากรโดยการจัดการพันธุ์ในสวนพฤกษศาสตร์ เพื่อทำให้เกิดการกลายพันธุ์และการแปรผันของตัวอย่างพันธุ์ที่ปลูก การอนุรักษ์สายพันธุ์สาลี่พลิมัทนี้เกี่ยวข้องกับการเพิ่มความหลากหลายทางพันธุกรรม โดยหลีกเลี่ยงการผสมกับวัสดุทางพันธุกรรมพืชจากส่วนอื่น ๆ ของยุโรปแผ่นดินใหญ่ และเพื่อต้องการให้เกิดการกลายพันธุ์เพียงเพื่อให้สายพันธุ์ในสหราชอาณาจักรเองมีึความสามารถในการผสมพันธุ์ได้เองมากขึ้น (ต้นสาลี่เป็นพืชที่เป็นหมัน (self-sterile) ในตัวเอง ต้นที่เกิดจากการโคลนไม่สามารถผสมพันธุ์ได้ง่าย กับต้นที่เกิดจากการโคลนต้นอื่น ๆ )

นักพฤกษศาสตร์ที่สวนคิว ในโครงการการอนุรักษ์ได้สรุปว่า สาลี่พลิมัทน่าจะถูกนำเข้ามาจากบริตตานีเพื่อเป็นพืชไม้พุ่มสำหรับปลูกเป็นแนวรั้วเมื่อหลายร้อยปีก่อน