สำเนียงฮัมกย็อง (ฮันกึล: 함경도 방언; ฮันจา: 咸鏡道 方言; อาร์อาร์: Hamgyeongdo Bang'eon; เอ็มอาร์: Hamgyŏngdo Pang'ŏn) บ้างเรียก ภาษาเกาหลีตะวันออกเฉียงเหนือ เป็นสำเนียงหนึ่งของภาษาเกาหลี มีผู้ใช้สำเนียงดังกล่าวในจังหวัดฮัมกย็องเหนือ จังหวัดฮัมกย็องใต้ และจังหวัดรยังกังของประเทศเกาหลีเหนือ และยังพบผู้ใช้ในเขตปกครองตนเองระดับจังหวัดชนชาติเกาหลีหยันเปียน มณฑลจี๋หลิน ประเทศจีน ถือเป็นสำเนียงถิ่นที่มีความต่างเมื่อเปรียบเทียบกับภาษาเกาหลีสำเนียงมาตรฐานไม่ว่าของเกาหลีใต้หรือแม้แต่สำเนียงมาตรฐานของเกาหลีเหนือเอง เช่น ไวยากรณ์ เสียงสูงต่ำ และความหมายดังตัวอย่างศัพท์ทางเครือญาติ (kinship terminology) ในภาษาเกาหลีมาตรฐานจะเรียกคำว่า "พ่อ" ว่า '"อาบอจี" (아버지) แต่สำเนียงฮัมกย็องจะออกเสียงเป็น "อาบาอี" (아바이) หรือ "แอบี" (애비)[1]นอกจากนี้สำเนียงฮัมกย็องยังส่งอิทธิพลต่อภาษาโครยอ-มาร์ อันเป็นภาษาที่ชาวเกาหลีที่อาศัยในอดีตสหภาพโซเวียตใช้เป็นอย่างยิ่ง เนื่องจากประชากรกลุ่มดังกล่าวมีบรรพบุรุษอพยพมาจากจังหวัดฮัมกย็องไปตะวันออกไกลเมื่อศตวรรษที่ 19[2] พจนานุกรมภาษาเกาหลีของยุโรปฉบับแรกเป็นพจนานุกรมภาษาเกาหลี-รัสเซียของพุตซิลโล ที่ทำขึ้นเมื่อปี ค.ศ. 1874[3] ส่วนใหญ่คำศัพท์มีพื้นฐานมาจากสำเนียงฮัมกย็อง ซึ่งถูกรวบรวมขึ้นขณะที่ผู้เขียนอาศัยอยู่ในวลาดีวอสตอค[4]