สินทวีชัยเริ่มเล่นฟุตบอลให้กับโรงเรียนอัสสัมชัญศรีราชา โดยสโมสรอาชีพแรกที่ค้าแข้งคือ สโมสรฟุตบอลพนักงานยาสูบ ตามด้วย โอสถสภา จากนั้นในปี พ.ศ. 2549 สินทวีชัย ได้เดินทางไปเล่นฟุตบอลระดับสโมสรของประเทศอินโดนีเซียคือเปร์ซิบบันดุง (Persib Bandung) โดยระหว่าง 6 เดือน ที่ไปร่วมทีมนั้น ช่วยให้เขาเรียนรู้เทคนิคใหม่ ๆ และเพิ่มความมั่นใจ ก่อนที่เขาจะกลับมาช่วยสโมสรฟุตบอลจังหวัดชลบุรี สู้ศึกไทยแลนด์พรีเมียร์ลีก

ปีถัดมา เขาได้รับเกียรติให้รับใช้ทีมชาติไทยเข้าร่วมการแข่งขันเอเชียนเกมส์ที่โดฮา ประเทศกาตาร์ ด้วยความสามารถที่ดีแต่โชคไม่เข้าข้าง ทีมชาติไทย โคจรมาพบกับกาตาร์เจ้าภาพในรอบก่อนรองชนะเลิศ และไม่สามารถชนะทีมชาติเจ้าภาพได้ อย่างไรก็ตาม สินทวีชัย ก็กลับมาพร้อมประสบการณ์ที่เขาต้องเรียนรู้ต่อไป

ในเดือน ธันวาคม พ.ศ. 2549 ทีมชาติไทยชนะเลิศรายการแข่งขันคิงส์คัพ ครั้งที่ 37 ในสนามศุภชลาศัย ไม่กี่เดือนต่อมา ในเดือนกุมภาพันธ์ พ.ศ. 2550 พวกเขาเข้าสู่รอบสุดท้ายอาเซียนฟุตบอลแชมเปียนชิพ 2007 ที่จัดขึ้นในประเทศไทย สินทวีชัยได้เป็นผู้รักษาประตูมือหนึ่งตลอดการแข่งขัน ยกเว้น 2 นัดสุดท้ายเมื่อผู้ฝึกสอนให้โอกาสกับผู้รักษาประตูที่มีประสบการณ์มากกว่าลงเล่น แต่อย่างไรก็ตามอาเซียนฟุตบอลแชมเปียนชิพเป็นการแข่งขันที่สร้างความประทับให้ให้กับกองเชียร์ฟุตบอลทีมชาติไทย

ในปี พ.ศ. 2550 ถือว่าเป็นปีที่ยอดเยี่ยมของสินทวีชัยในการเป็นนักกีฬาอาชีพ ในเดือนกรกฎาคม ประเทศไทยได้เป็นเจ้าภาพร่วมในรายการแข่งขันที่มีความสำคัญที่สุดในทวีปเอเชีย คือ เอเชียนคัพ 2007 โดยเป็นครั้งแรกที่มีเจ้าภาพร่วม 4 ประเทศ ในเอเชียตะวันออกเฉียงใต้ (มาเลเซีย, อินโดนีเซีย, ไทย, เวียดนาม)

ในปลายปี พ.ศ. 2558 หลังจบฤดูกาลเดียวกัน สินทวีชัยได้ย้ายออกจากชลบุรี หลังจากอยู่กันมานานถึง 9 ฤดูกาล โดยย้ายไปอยู่กับสุพรรณบุรี และย้ายกลับสู่ชลบุรีอีกครั้งในปี พ.ศ. 2562