อาคารทั้ง 10 แห่ง ได้แก่:[2][3]

• มหาศาลาประชาชน – ตั้งอยู่ทางด้านทิศตะวันตกของจัตุรัสเทียนอันเหมิน เป็นที่ตั้งของสภานิติบัญญัติของจีน สภาประชาชนแห่งชาติ และยังใช้สำหรับพิธีการอื่นๆ
• พิพิธภัณฑสถานแห่งชาติจีน – แต่เดิมรู้จักกันในชื่อพิพิธภัณฑ์ประวัติศาสตร์การปฏิวัติจีน ตั้งอยู่ทางด้านทิศตะวันออกของจัตุรัสเทียนอันเหมิน[4]
• วังวัฒนธรรมแห่งชาติ – ตั้งอยู่ทางด้านเหนือของถนนฉางอานฝั่งตะวันตก เป็นอาคารสูงขนาดกลางที่ผสมผสานองค์ประกอบการออกแบบของจีนดั้งเดิม ได้รับรางวัลมากมายในฐานะตัวอย่างการออกแบบสไตล์จีนสมัยใหม่[5]
• สถานีรถไฟปักกิ่ง – ออกแบบโดยสถาปนิก หยาง ติงเป่า และ เฉิน เติ้งอ้าว เป็นสถานีขนส่งผู้โดยสารที่ทันสมัยที่สุดในประเทศจีนในช่วงเวลาของการก่อสร้าง[6] นับตั้งแต่มีการก่อสร้าง ก็ทำหน้าที่เป็นสถานีขนส่งบริการภายในและระหว่างประเทศจำนวนมาก รวมถึงบริการไปยังมอสโก อูลานบาตอร์ และเปียงยาง[7] สร้างเพื่อแทนที่สถานีรถไฟปักกิ่งเดิม ที่เฉียนเหมิน ใกล้จัตุรัสเทียนอันเหมิน ซึ่งสร้างขึ้นในปี พ.ศ. 2444[8]
• สนามกีฬาผู้ใช้แรงงาน – เป็นสนามกีฬาอเนกประสงค์ ได้รับการปรับปรุงครั้งล่าสุดในปี พ.ศ. 2547 และปัจจุบันมีความจุ 66,161 ที่นั่ง และใช้เป็นสถานที่จัดการแข่งขันกีฬาแห่งชาติครั้งแรกของสาธารณรัฐประชาชนจีน[9]
• หอนิทรรศการเกษตรแห่งชาติ – นายกรัฐมนตรี โจว เอินไหล ดูแลการวางแผนของอาคารหลังนี้ มันถูกใช้งานครั้งแรกในปี 2502 เพื่อจัดแสดงนิทรรศการความสำเร็จด้านการเกษตรแห่งชาติครบรอบ 10 ปี [10]
• เตี้ยวหยูไท่ สเตท เกสต์เฮาส์ – เป็นคอมเพล็กซ์โรงแรมและเกสต์เฮาส์ สร้างขึ้นบนพื้นที่ของสวนอายุ 800 ปีที่ย้อนกลับไปในราชวงศ์จิน อาคารนี้รวมเอาองค์ประกอบการออกแบบของสถาปัตยกรรมสวนจีนแบบดั้งเดิม[11][12] เดิมทีสงวนไว้สำหรับแขกและเจ้าหน้าที่ของพรรค (ที่มีชื่อเสียงมากที่สุดคือ เจียง ชิง ภริยาของประธานเหมา) ปัจจุบันเกสต์เฮาส์เปิดให้สาธารณชนเข้าชม
• โรงแรมหมินซู – ตั้งอยู่บนถนนฉางอานฝั่งตะวันตก ใช้สำหรับเป็นที่จัดการประชุมคณะผู้แทนต่างประเทศจำนวนมากและมักใช้สำหรับการแถลงข่าว[13]
• โรงแรมชาวจีนโพ้นทะเล –อาคารเดิมได้ถูกทำลายไปในปี 2533[14] อาคารใหม่บนพื้นที่เดิมได้เป็นส่วนหนึ่งของเครือ Prime Hotel แล้ว[15]
• พิพิธภัณฑ์ทหารแห่งการปฏิวัติประชาชนจีน – ตั้งอยู่บนถนนฟู่ซิง เป็นพิพิธภัณฑ์สงครามขนาดใหญ่และครบวงจรเพียงหนึ่งเดียวในจีน การจัดแสดงมุ่งเน้นไปที่สงครามในช่วงศตวรรษที่ 20 โดยเฉพาะสงครามกลางเมืองจีน แต่ยังครอบคลุมถึงสงครามอาวุธโบราณ และสมัยใหม่อื่นๆ[16]