สึชิโนโกะ มีรูปร่างตามคำบอกเล่าของผู้ที่อ้างว่าเคยพบเห็น มีรูปร่างยาวคล้ายงู แต่ลำตัวอ้วนป้อม สั้น ไม่มีขา ความยาวประมาณ 30 เซนติเมตร ถึง 80 เซนติเมตร มีลวดลายคล้ายงู แต่มีปลายหางแหลมยาวออกมา เคลื่อนไหวได้รวดเร็ว บ้างก็กล่าวว่าสามารถกระโดดได้ไกลเป็นเมตรด้วย บ้างก็บอกว่ามันร้องเสียงว่า "จี่" บ้างก็กล่าวว่าเคยเห็นมันงับหางตัวเองแล้วเคลื่อนที่โดยกลิ้งไปเป็นวงกลม จากลักษณะตามที่กล่าวมาทั้งหมดทำให้คิดได้ว่า สึชิโนโกะมีรูปร่างคล้ายกิ้งก่าจำพวกหนึ่งที่เรียกว่า กิ้งก่าลิ้นสีน้ำเงิน (Tiliqua spp.) หรือ กิล่ามอนสเตอร์ (Heloderma suspectum) ที่พบในทะเลทรายทวีปอเมริกาเหนือ เป็นต้น ซึ่งถ้าสึชิโนโกะมีจริง อาจเป็นไปได้ว่าเป็นสัตว์จำพวกนี้ก็ได้ ในขณะที่บางคนเชื่อว่า แท้ที่จริงแล้วสึชิโนโกะก็คืองูที่กินอาหารชิ้นใหญ่กว่าลำตัวเข้าไป ทำให้ลำตัวป่องออก แต่เป็นที่น่าสังเกตว่า การอ้างว่าพบเห็น สึชิโนโกะมีอยู่ทั่วประเทศญี่ปุ่น โดยในคันไซและเกาะชิโกกุเรียก "บาชิเฮบิ" (バチヘビ)

หลักฐานแรกที่มีการกล่าวถึงสึชิโนโกะ สามารถย้อนกลับไปไกลถึงได้ 10,000 ปีก่อน ในยุคโจมง (10,000–300 ปีก่อนคริสต์ศักราช) มีวัตถุที่คล้ายสึชิโนโกะ ในยุคเอโดะ ในสารานุกรมเล่มแรกของญี่ปุ่นก็ได้มีการกล่าวถึงสึชิโนโกะด้วย โดยเรียกว่า "ยัตซุยเฮบิ" (やついヘビ) ซึ่งหมายความว่า "งูน้ำ"[1]