การแบ่งเนื้อหาภายในคัมภีร์สุตตวิภังค์อาจแบ่งตามสิกขาบทของภิกษุสงฆ์และภิกษุณีสงฆ์ได้เป็นสองคือ[2]

1. มหาวิภังค์ ว่าด้วยสิกขาบทมาในพระปาติโมกข์ของพระภิกษุสงฆ์
2. ภิกขุณีวิภังค์ ว่าด้วยสิกขาบทมาในพระปาติโมกข์ของพระภิกษุณีสงฆ์

นอกจากนี้อาจแบ่งเนื้อหาในคัมภีร์สุตตวิภังค์ ตามคัมภีร์วิชรสารัตถะสังคหะ (แต่งเมื่อปี พ.ศ. 2078 โดยพระรัตนปัญญาเถระ ชาวเชียงใหม่) ได้อีกแบบหนึ่งคือ

1. อาทิกัมมิกะ หรือ ปาราชิก ว่าด้วยสิกขาบทที่เกี่ยวกับพระภิกษุสงฆ์ที่เป็นอาบัติหนักทั้งหมด ตั้งแต่ปาราชิกถึงอนิยต
2. ปาจิตตีย์ ว่าด้วยสิกขาบทที่เกี่ยวกับพระภิกษุสงฆ์ที่เป็นอาบัติเบา ตั้งแต่นิสสัคคิยปาจิตตีย์ถึงเสขิยวัตร รวมถึงเนื้อหาอาบัติของพระภิกษุณีสงฆ์ในภิกขุณีวิภังค์ทั้งหมด