บทนี้เป็นการเปิดนำของส่วนที่ถือเป็นสุภาษิตชุดแรกของหนังสือสุภาษิต (ประกอบด้วยสุภาษิต 1–9) หรือที่เรียกว่า "วจนิพนธ์คำสอน" (Didactic discourses)[3] เยรูซาเล็มไบเบิลระบุว่าบทที่ 1-9 เป็นอารัมภบทของบทที่ 10–22:16 ที่เรียกว่า "สุภาษิตของซาโลมอน[ที่แท้จริง]" ในฐานะ "เนื้อหาหลักของหนังสือ"[13] บทที่ 2 เริ่มต้นด้วยคำเตือนให้รับปัญญา (วรรค 1–4) ตามด้วยคุณประโยชน์ของปัญญา:

• ความรู้ของพระเจ้าและการทรงปกป้อง (5–8),
• ความเข้าใจคุณธรรมในการใช้ชีวิต (9–11),
• การปกป้องจากคนชั่ว (12–15) และหญิงแพศยา (16–19) และ
• ความสามารถในการใช้ชีวิตอย่างชอบธรรม (20–22)[14]

ส่วนนำของบทนี้นำเสนอ "ปัญญา" ในฐานะการแสวงหาของมนุษย์ (วรรค 1–5) และของประทานจากพระเจ้า (วรรค 6–8) ซึ่งปกป้องผู้รับปัญญาจากทางแห่งคนชั่วและหญิงแพศยา (วรรค 9–19) เพื่อนำพวกเขาไปในทางแห่งคนดี (วรรค 20–22)[15]