ความเป็นมาชื่อหมู่บ้าน

บ้านหาดเสือเต้น เดิมมีชื่อว่า บ้านหาดวังค้อ ตามคำบอกเล่าในอดีตนั้นกล่าวกันว่าสถานที่ตั้งหมู่บ้านในปัจจุบันนั้นยังเป็นที่ป่าเต็งป่ารัง ด้านทิศเหนือจะเป็นป่าพงอยู่แถบริมหาดทรายของแม่น้ำน่าน มีหาดทรายยาวกว่า 50 ไร่ เล่ากันมาว่าแถบนี้ในอดีตมีสัตว์ป่าชุกชุม เมื่อถึงเวลากลางคืนจะมีสัตว์ลงมากินน้ำอยู่เสมอ ๆ โดยเฉพาะอย่างยิ่งในแถบเหนือหมู่บ้านเคยมีเสืออยู่อาศัยในบริเวณนั้น เมื่อถึงเวลากลางคืนเสือตัวนั้นจะออกมากินน้ำ และมาเล่นทรายที่ชายหาดกินน้ำ บางทีก็กระโดดโลดเต้นเล่นอยู่ตรงนั้น ทำให้เมื่อถึงวันข้างขึ้นพระจันทร์เต็มดวง ชาวบ้านแถบนี้หรือผู้คนที่ล่องเรือค้าขายผ่านมาจะสามารถมองเห็นเสือตัวนั้นกระโดบ้างเล่นบ้างอยู่ตรงนั้นได้อย่างชัดเจน ชาวบ้านเลยเรียกหมู่บ้านแถบนี้ว่า บ้านหาดเสือเต้น สืบมา[4]

พัฒนาการทางประวัติศาสตร์

หมู่บ้านหาดเสือเต้น เมื่อแรกตั้งหมู่บ้านมีเดิมชื่อว่า บ้านหาดวังค้อ อดีตเคยเป็นพื้นที่ป่ารกทึบ โดยเฉพาะริมแม่น้ำน่านจะเป็นป่าพงไม่มีผู้คนอยู่อาศัย เต็มไปด้วยสัตว์ป่าอุดมสมบูรณ์ ต่อมาในปี พ.ศ. 2345 ช่วงปลายรัชสมัยพระบาทสมเด็จพระพุทธยอดฟ้าจุฬาโลกมหาราช รัชกาลที่ 1 จึงได้เริ่มมีผู้คนย้ายเข้ามาตั้งหลักแหล่งอยู่ในแถบนี้ โดยในช่วงแรกมีบ้านเรือนเพียงสองสามหลังคาเรือน เป็นกลุ่มคนเล็ก ๆ ที่เป็นญาติพี่น้องกัน ทั้งหมดย้ายบ้านเรือนมาจากบ้านสามบ่อ (หรือหมู่บ้านสามบ่อ ตำบลผาเลือด อำเภอท่าปลา จังหวัดอุตรดิตถ์ในปัจจุบัน) และบ้านทับใหม่ (หรือ หมู่บ้านทับใหม่ ตำบลหาดกรวด อำเภอเมือง จังหวัดอุตรดิตถ์ในปัจจุบัน) ต่อมาจึงเริ่มมีผู้คนย้ายเข้ามาอยู่กันมากขึ้น โดยตั้งบ้านเรือนอยู่แถบริมแม่น้ำน่าน ผู้ใหญ่บ้านคนแรกคือผู้ใหญ่ตุ จินดาประทุม ต่อมาคือผู้ใหญ่แพ ศรีคมขำ, ผู้ใหญ่มี อินยา, ผู้ใหญ่หนู คงรอด ในอดีตการสัญจรทำโดยทางน้ำ โดยอาศัยแม่น้ำน่านเป็นหลัก ทางบกก็มีทางเกวียนเล็ก ๆ โดยหมู่บ้านหาดเสือเต้นนั้น ทางการได้ตัดถนนเข้าหมู่บ้าน(ทางหลวงแผ่นดินหมายเลขที่ 1213) และเริ่มมีไฟฟ้าใช้ในปี พ.ศ. 2516 ในสมัยสร้างโรงงานน้ำตาลไทยเอกลักษณ์ที่ด้านเหนือหมู่บ้าน จนมาในปี พ.ศ. 2520 จึงเริ่มมีระบบประปาใช้กันภายในหมู่บ้าน และในปี พ.ศ. 2529 จึงมีถนนลาดยางผ่านตัวหมู่บ้านจนถึงปัจจุบัน[5]