หม่อมหลวงบุปผาเป็นธิดาลำดับที่ 31 ของเจ้าพระยาเทเวศร์วงศ์วิวัฒน์ (หม่อมราชวงศ์หลาน กุญชร) และหม่อมมาลัย เกิดเมื่อวันศุกร์ที่ 17 กุมภาพันธ์ พ.ศ. 2448 ที่วังบ้านหม้อ เป็นพี่สาวร่วมบิดากับหม่อมหลวงบุญเหลือ เทพยสุวรรณ นักเขียนชาวไทยที่มีนามปากกาว่า บุญเหลือ เวลาต่อมามารดากับบิดาแยกทางกันเมื่อเธออายุ 4 ขวบ หม่อมเจ้าหญิงชมในกรมหลวงวงศาธิราชสนิทซึ่งมีศักดิ์เป็นอาของเจ้าพระยาเทเวศร์ฯ จึงได้ขอไปเลี้ยงในพระบรมมหาราชวัง ด้วยความที่หม่อมเจ้าหญิงชมเป็นผู้ยึดมั่นศรัทธาในพระพุทธศาสนา ส่งผลให้หม่อมหลวงบุปผาเป็นคนที่ยึดมั่นในพระพุทธศาสนาตั้งแต่เล็กๆ จนอายุ 13 ปี ท่านกลับมาอยู่บ้านและเข้าเรียนที่ โรงเรียนเซนต์โยเซฟคอนเวนต์ จนจบชั้นมัธยมปีที่ 8 ทางภาษาฝรั่งเศส

ท่านเริ่มต้นอาชีพนักเขียน โดยเริ่มเขียนบทละคร "ดีฝ่อ" และเริ่มเขียนหนังสือในปี พ.ศ. 2472 เมื่ออายุ 20 ปี เรื่องแรก คือ "ศัตรูของเจ้าหล่อน" ลงพิมพ์ใน หนังสือพิมพ์ไทยเขษม ฉบับวันที่ 15 มิถุนายน พ.ศ. 2472

งานเขียนของดอกไม้สดถือได้ว่าเป็นนิยายกึ่งพาฝันกึ่งสมจริงรุ่นบุกเบิก งานส่วนใหญ่ของท่านจะเป็นเรื่องเกี่ยวกับชีวิตครอบครัว โดยเฉพาะเรื่องความรักและการหาคู่ของคนหนุ่มสาว ท่านเป็นนักเขียนรุ่นแรกๆที่ให้ความสำคัญกับตัวละครฝ่ายหญิงมาก

ผลงานในระยะแรกของดอกไม้สดจะมีความเป็นโรมานซ์ แต่ในช่วงหลังการเปลี่ยนแปลงการปกครองในปี พ.ศ. 2475 ซึ่งส่งผลกระทบต่อชีวิตของท่านในฐานะที่เป็นราชตระกูลที่เคยใช้ชีวิตอยู่ในวัง นวนิยายของท่านจะมีลักษณะเรียลลิสติกมากขึ้น เช่นเรื่อง ผู้ดี

ในปี พ.ศ. 2491 เธอมีผลงานเรื่องสั้นชุด "พลเมืองดี" ออกมา และในปี 2492 ท่านเขียนเรื่อง "วรรณกรรมชิ้นสุดท้าย" ได้เพียงสองบทก็ต้องหยุดไปเพราะปัญหาสุขภาพ ในปี พ.ศ. 2497 ท่านเดินทางไปรักษาตัวที่ประเทศออสเตรเลีย และสมรสกับศาสตราจารย์ สุกิจ นิมมานเหมินท์[1] (ผู้เขียน คนแซ่หลี) ในเดือนกันยายนปีเดียวกันที่ซานฟรานซิสโก ต่อมาปี พ.ศ. 2502 ติดตามสามีไปประเทศอินเดีย ซึ่งไปรับตำแหน่งเอกอัครราชทูตไทยประจำกรุงนิวเดลี

หม่อมหลวงบุปผาถึงแก่กรรมเมื่อวันที่ 17 มกราคม พ.ศ. 2506 ด้วยโรคหัวใจวาย ณ บ้านพักสถานเอกอัครราชทูตไทย กรุงนิวเดลี ประเทศอินเดีย ตลอดอายุขัย 57 ปี รวมแล้ว ดอกไม้สดมีผลงานนวนิยายทั้งสิ้น 12 เรื่อง, เรื่องสั้น 20 เรื่อง และนวนิยายที่เขียนไม่จบอีก 1 เรื่อง รวมพิมพ์เป็นเล่มทั้งสิ้น 14 เล่ม